Wim de Vries (bodemkundige)

wetenschapper

Wim de Vries (1959) is bodemkundige en hoogleraar milieusysteemanalyse aan Wageningen University & Research. Hij onderzoekt in het bijzonder de effecten van stikstof. Hij wordt in de pers wel als "stikstofprofessor" aangeduid.[1]

Wim de Vries
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke gegevens
Geboortedatum 1959
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederland
Academische achtergrond
Alma mater Wageningen University & Research
Wageningen University & Research (15 juli 1977 – 15 juli 1983)Bewerken op Wikidata
Proefschrift Soil response to acid deposition at different regional scales
Wetenschappelijk werk
Vakgebied ecologie
Universiteit Wageningen University & Research

Opleiding en carrière

bewerken

De Vries volgde van 1971 tot 1977 het vwo aan De Lage Waard in Papendrecht. Daarna studeerde hij van 1977 tot 1983 in Wageningen soil physics and soil chemistry (bodemfysica en -chemie). Hij werd daarna onderzoeker, onder andere aan het Winand Staring Centrum (1991-2000).

In 1994 promoveerde hij bij de Wageningse bodemkundige Nico van Breemen op het proefschrift Soil response to acid deposition at different regional scales.[2] Van Breemen deed in 1982 in het blad 'Nature' verslag van zijn onderzoek waarin hij aantoonde dat ammoniak zich van intensieve veehouderij bedrijven via de lucht verspreidde en zo een belangrijke bron was van luchtverontreiniging en bodemverzuring.

Vanaf 2001 is hij senior onderzoeker op het terrein van bodemchemie in Wageningen. Vanaf 2010 is hij tevens hoogleraar milieusysteemanalyse. Hij werkt aan "integrale stikstofeffectanalyse": wat zijn de effecten van stikstof, maar ook van fosfaten, zuren en zware metalen op landbouw- en bosgrond en op de kwaliteit van lucht, bodem en water. De Vries heeft sinds 1987 aan ruim 500 artikelen, boekbijdragen en rapporten als auteur of medeauteur gewerkt. Daarbij ging aanvankelijk de aandacht onder andere uit naar de effecten van "zure regen". Later kwam de nadruk te liggen op de gevolgen van stikstofdepositie. Meer dan 200 artikelen verschenen in internationale tijdschriften.[3]

In 2020 werd De Vries genomineerd voor de Huibregtsenprijs.[4], een jaarlijkse wetenschapsprijs voor baanbrekend onderzoek.

De Vries is lid van de Guido de Brès-Stichting, het wetenschappelijk instituut van de SGP, en heeft enkele malen op kandidatenlijsten van die partij gestaan.[5]

Stikstofprofessor

bewerken

De Vries werd in 2022 veelvuldig gevraagd uitleg te geven over het ontstaan, het karakter en de oplossing van het stikstofprobleem, oftewel het teveel aan neerslag van stikstof en de effecten daarvan op natuur, milieu en mensen. Zo trad hij op in radio-programma's, hield hij lezingen voor politici, schreef hij een open brief en ging hij in debat met opponenten. Hij kreeg door deze actviteiten de bijnaam 'stikstofprofessor' . Samen met de ecoloog Han Olff publiceerde De Vries in augustus 2022 een ingezonden brief in Trouw, waarin de regering werd opgeroepen haast te maken met de aanpak van de stikstofproblematiek. De brief was mede ondertekend door 34 wetenschappers.[6] Een van de opponenten van De Vries was Han Lindeboom, emeritus hoogleraar mariene ecologie en Noordzeedeskundige in Wageningen. Lindeboom steunt de opvatting van de boeren dat het stikstofmodel van het RIVM niet juist is. Hij bepleit een technologische en regionale aanpak van de problemen, terwijl De Vries een integrale landelijke aanpak steunt.[7]

Publicaties

bewerken

Tot de publicaties van Wim de Vries behoren:[8][9]