Uraniummijn
Een uraniummijn is een mijn waaruit uranium(erts) wordt gedolven. Meestal betreft het uraniniet (pekblende), dat van nature het meest op aarde voorkomt en voornamelijk bestaat uit uraniumdioxide (UO2).
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/30/Ranger_Uranium_Mine_in_Kakadu_National_Park.jpeg/260px-Ranger_Uranium_Mine_in_Kakadu_National_Park.jpeg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/ec/Uranium2.jpg/260px-Uranium2.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/KarteUrangewinnung.png/400px-KarteUrangewinnung.png)
Om het gewenste uranium-235 te winnen moeten grote hoeveelheden erts gedolven worden, want in 1000 kg erts zit slechts 1 kg van dit uraniumisotoop. Bij de mijn blijven in veel gevallen grote hoeveelheden radioactief afval en verzuurde modder achter. Het delven van uranium(erts) is zeer volume-intensief en het vindt derhalve veelal middels dagbouw plaats.
Anno 2014 was Kazachstan (36%) marktleider als het aankwam op uraniumproductie, gevolg door Canada (15%) en Australië (12%).[1] Daarnaast zijn ook Namibië, Niger, Rusland, de Verenigde Staten en Zuid-Afrika belangrijke uraniumproducerende landen. In 2003 bedroeg de wereldwijde productie van uranium 41.429 ton. In 2014 ging het om 59.000 ton.[1]
Uranium wordt voornamelijk gebruikt als splijtstof voor kerncentrales.
- ↑ a b Uraniumtekort dreigt over tien jaar, Technisch Weekblad, 24 september 2014