Karmelietessen (Mechelen)
De karmelietessen, plaatselijk bekend als de theresianen, een katholieke bedelorde, hadden vanaf het begin van de 17e eeuw een klooster in Mechelen.
Begin bewerken
In 1578 tijdens de Beeldenstorm zou een groep karmelietessen toevlucht hebben gezocht in Mechelen, in de Koeistraat (nu Frederik de Merodestraat). Mogelijk kwam ze uit het klooster in Vilvoorde want volgens de overlevering hadden ze het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Troost bij. Hoe lang deze groep in Mechelen bleef is onbekend.
Eerste klooster bewerken
In 1616 vestigde zich een groep karmelietessen in Mechelen, aanvankelijk in twee gehuurde huizen. De gemeenschap stond onder leiding van Eleonora van Sint-Bernardus en bestond uit vrouwen uit vooraanstaande adellijke families. Zij werden actief gesteund door landvoogdes Isabella van Spanje en ondanks de bezwaren van het stadsbestuur kochten ze tussen 1616 en 1629 een volledig huizenblok aan de Lange Biest (nu Sint-Jansstraat) en de Van Hoeystraat. Hier werd een klooster gebouwd dat in 1711 voltooid was. Boven het altaar van de kloosterkapel hing een schilderij van Jacob Jordaens.
In 1783 werd het klooster gesloten als gevolg van het Edict van keizer Jozef II dat contemplatieve ("onnutte") ordes afschafte. Enkele zusters verhuisden daarna naar een huis op het Sint-Romboutskerkhof.
Het kloostergebouw deed daarna onder de Oostenrijkers dienst als kazerne. Door de Franse overheid werd het verkocht als nationaal goed. Daarna werd er achtereenvolgens salpeter en chocolade gefabriceerd. In 1834 werd het voormalig klooster aangekocht door de orde van de apostolinnen, die er een school openden.
Tweede klooster bewerken
In 1845 kwam er een nieuw karmelietessenklooster in Mechelen in het voormalige keizerlijke artilleriearsenaal aan de Adegemstraat.
Bronnen, noten en/of referenties
|