Wikipedia

Split Enz

rockband

Split Enz was een Nieuw-Zeelandse band die met enig succes singles uitbracht eind jaren 70, begin jaren 80 van de twintigste eeuw. De bekendste bandleden zijn de broers Tim en Neil Finn.

Split Enz
Split Enz, 13 juni 2006, Rod Laver Arena
Achtergrondinformatie
Jaren actief 1972 - 1984
Oorsprong Vlag van Nieuw-Zeeland Auckland
Genre(s) New wave
Art rock
Pop
Rock
Bezetting
Oud-leden Miles Golding (1972-1973)
Mike Howard (1972-1973)
Div Vercoe (1972-1973)
Mike Chunn (1972-1977)
Philip Judd (1972-1978)
Tim Finn (1972-1984)
Geoff Chunn (1973-1974)
Wally Wilkinson (1973-1975)
Robert Gillies (1973-1978)
Noel Crombie (1974-1984)
Eddie Rayner (1974-1984)
Emlyn Crowther (1974-1976)
Malcolm Green (1976-1981)
Nigel Griggs (1977-1984)
Neil Finn (1977-1984)
Paul Hester (1983-1984)
Officiële website
(en) IMDb-profiel
(en) Allmusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Biografie bewerken

De band begon in 1971 op de universiteit van Auckland, waar Tim samen met Mike Chunn, Robert Gillies, Philip Judd en Noel Crombie een bandje oprichtte. Vanaf 1972 werd de band voor hen een volledige baan en noemden ze zich Split Ends. Hun eerste optreden onder deze bandnaam vond plaats op 10 december 1972 voor 30 personen in de Wynyard Tavern in Auckland.[1] Naast Tim (zang en piano), Phil (zang en gitaar) en Mike (basgitaar), bestond de band toen uit DIV Vercoe op drums, Miles Golding op viool en Mike Howard op fluit. Deze laatste drie werden in april 1973 vervangen voor Geoff Chunn op drums en Wally Wilkinson op gitaar. Tussen 1972 en 1977 was Tim samen met Phil de aanvoerder van de band. Mike Chunn was een vaste kracht als basgitarist, maar verder kende de band in de beginjaren een groot aantal personele wisselingen. Zo was Robert Gillies in deze beginperiode afwisselend dan weer wel en dan weer geen onderdeel van de band. Ook speelde Noel Crombie al af en toe mee als percussionist voordat hij in juli 1974 vast bandlid werd.[2]

De spelling van de bandnaam werd voor hun eerste Australische optredens in 1974 aangepast naar Split Enz om hun Nieuw-Zeelandse wortels aan te geven.

In 1975 was Split Enz het voorprogramma van concerten van onder meer Frank Zappa, Santana en Roxy Music. Phil Manzanera van Roxy Music zou in het volgende jaar in Londen hun tweede album Second Thoughts produceren. Dit album bevatte een aantal beter geproduceerde versies van nummers van het in 1975 snel opgenomen eerste album Mental Notes. De muziekstijl was eclectisch-new wave met invloeden van art rock, vaudeville, swing, punk, rock-'n-roll en popmuziek. De kostuums, haar en make-up waren onvergelijkbaar wild en kleurrijk.

Tims jongere broer Neil had in 1975 op 17 jarige leeftijd in het voorprogramma van de band opgetreden. Toen Phil Judd de band in 1977 verliet mocht Neil de gelederen versterken. Vanaf die tijd verloor de band langzaam haar extravagante uiterlijk en ging ze meer mainstream popmuziek maken. Vanaf het album True Colours (1980) schreef Neil zelfstandig nummers, waaronder de grootste hits van de band, zoals doorbraaknummer I got you (van het album True Colours) en hun grootste hit in Nederland Message to my girl van het album Conflicting Emotions (1983). Tim deed daar niet voor onder en pende ook enkele hitsingles waaronder I hope I never van het album True Colours en Six months in a leaky boat van het album Time and Tide (1982). Dat laatste nummer was minder succesvol in het Verenigd Koninkrijk, waar het door sommige radiozenders werd geboycot omdat het werd gezien als kritiek op het Britse optreden in de Falklandoorlog.

Van 1977 tot 1981 kende de band een vrij constante bezetting met Tim Finn (leadvocalen, piano en gitaar), Neil Finn (leadvocalen en gitaar), Eddie Rayner (keyboards en piano), Nigel Griggs (basgitaar), Malcolm Green (drums) en Noel Crombie (percussie). In 1981 werd drummer Malcolm Green ontslagen. Noel Crombie nam zijn plaats over totdat einde 1983 Paul Hester werd gevonden en Noel weer zijn oude rol van percussionist op zich nam.

Nadat Tim in 1984 besloot de band te verlaten om een solocarrière te beginnen, werd voor Neil vrij snel duidelijk dat de band zonder Tim niet verder kon. De bandleden gaven in dat jaar aan ermee op te houden. Ze brachten nog wel een nieuw album uit met de veelzeggende titel See Ya 'Round en ze hielden hun laatste toer Enz with a Bang, waarbij Tim ook weer op het podium stond. Het laatste optreden vond plaats in de eerste week van december 1984 in Auckland.

Na Split Enz bewerken

  • Phil Judd, Noel Crombie en Nigel Griggs vormden samen een nieuwe band met de naam Schnell Fenster, en brachten twee albums uit.
  • Eddie Rayner maakte ook korte tijd deel uit van Schnell Fenster, maar besloot al snel een eigen band op te richten, dit werd The Makers. Ook zij brachten twee albums uit. Hij was ook verantwoordelijk voor de uitvoering van het ENZSO-project, waarbij leden van de band oude Split Enz nummers zongen met het Nieuw-Zeelandse Symfonie orkest. Er werden twee albums uitgebracht met live opnames van deze bijzondere concerten.
  • Neil Finn vormde de band Crowded House, die ook wereldwijd bekend werd en waar na een aantal jaar ook Tim Finn bij kwam spelen. Na Crowded House begon hij een solocarrière. Ook heeft hij samen met zijn broer Tim albums uitgebracht onder de noemer Finn Brothers.
  • Tim Finn begon een solocarrière, zijn grootste hit was Fraction too much friction. Hij was ook kort lid van Crowded House en onderdeel van de muzikale samenwerkingsprojecten ALT en Forenzics.


In 1993 kwam de band samen voor een reünietour om de twintigste verjaardag van de band te vieren. In 2002 verschenen ze voor een tv-optreden vanwege de dertigste verjaardag van de band. In 2006 maakte Split Enz opnieuw een reünietournee met de klassieke bezetting uit de periode 1977-1981: Tim Finn, Neil Finn, Nigel Griggs, Eddie Rayner, Noel Crombie en Malcolm Green.

Bezetting bewerken

Discografie bewerken

Albums bewerken

Studioalbums bewerken

  • Mental Notes (1975)
  • Second Thoughts (1976)
  • Dizrythmia (1977)
  • Frenzy (1979)
  • True Colours (1980)
  • Waiata/Corroboree (1981)
  • Time and Tide (1982)
  • Conflicting Emotions (1983)
  • See Ya 'Round (1984)

Livealbums bewerken

  • The Living Enz (1985)
  • Anniversary (1994)
  • Live in America (2006)

Compilatiealbums bewerken

  • The Beginning of the Enz (1979)
  • Enz of an Era (1982)
  • The Best of Split Enz - History Never Repeats (1987)
  • Oddz and Enz (1992)
  • Rear Enz (1992)
  • The Best of Split Enz (1993)
  • Spellbound (1997)
  • Other Enz - Split Enz and Beyond (1999) (met diverse artiesten)
  • The Rootin Tootin Luton Tapes (2007)

Singles bewerken

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40 Datum van
verschijnen		 Datum van
binnenkomst		 Hoogste
positie		 Aantal
weken		 Opmerkingen[3]
I got you 1980 - Tipparade 3
I hope I never 1980 - 30 4 #30 in de Nationale Hitparade / #24 in de TROS Top 50
Message to my girl 1984 - 13 7 Veronica Alarmschijf Hilversum 3 / #18 in de Nationale Hitparade / #11 in de TROS Top 50

NPO Radio 2 Top 2000 bewerken

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000 '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
I hope I never 1014 - 894 1106 1345 1347 1503 1503 1742 1490 1812 1789 1979 - - - - - - - - - - - -
Message to my girl 386 343 260 281 363 417 442 540 614 466 624 711 740 941 839 659 683 786 793 1143 1033 1175 1155 1251 1227

Externe links bewerken

Referenties bewerken

  1. ↑ (en) Twomey, Chris (1996), Crowded House - Private universe, p. 14. ISBN 0.7119.4816.X. Geraadpleegd op 26 januari 2023.
  2. ↑ (en) Twomey, Chris (1996), Crowded House - Private universe, p. 16. ISBN 0.7119.4816.X. Geraadpleegd op 27 januari 2023.
  3. ↑ Top 40 - Split Enz. top40.nl. Geraadpleegd op 14 juni 2020.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Split_Enz&oldid=67421036"