Donoghue vs. Stevenson

Donoghue vs. Stevenson is een mijlpaalarrest van 26 mei 1932 in het Schots en Engels aansprakelijkheidsrecht gewezen door het Hogerhuis. Het legde de basis voor modern begrip van nalatigheid en was de basis voor het zorgvuldigheidsbeginsel.

Deze zaak staat ook bekend als de "slak-in-de-fles-zaak".

In een café in Paisley dronk Donoghue bier. In de bierfles zat een dode slak. Donoghue werd ziek en sleepte de producent van het bier, Stevenson, voor de rechter. Ze beargumenteerde dat de producent zijn zorgvuldigheidsplicht ten aanzien van haar had nagelaten doordat het redelijkerwijze voorzienbaar was dat er niet in slagen om de veiligheid van het product te garanderen tot schade zou leiden in hoofde van de consument. Er was ook sprake van een voldoende hechte band tussen consumenten en producenten.