La campanella
La Campanella (Italiaans voor "de kleine bel") is de bijnaam van het derde stuk uit Liszt' six Grandes études de Paganini. Het is een pianostuk dat werd geschreven in 1851 en is opgemaakt in de toonaard sol kruis mineur. Liszt baseerde zich voor de melodie op de laatste beweging van Niccolò Paganini's vioolconcerto nr. 2.
De bijnaam (la campanella) werd gegeven omdat elke noot van de melodie wordt afgewisseld door een andere hoge noot, het geluid van een belletje nabootsend.
Het stuk wordt doorgaans gerekend tot een van de moeilijkste pianostukken door de vereiste sterke techniek: grote sprongen - tot zelfs twee octaven in zestiende noten, trillingen met de vierde en vijfde vinger (de ringvinger en pink) in de rechterhand enzovoort.
Op snelheid gespeeld duurt het stuk ongeveer een vier tot vijftal minuten.