Uitlokking (strafverminderingsgrond)

Nederland

België

De provocatie of uitlokking van een [[[misdrijf]]] is naar Belgisch strafrecht is de handeling waarbij het voornemen om een misdrijf te plegen rechtstreeks is ontstaan of versterkt door toedoen van de politie of een andere overheid of is bevestigd terwijl de betrokkene dit wilde beëindigen, door de tussenkomst van een politieambtenaar of van een derde die op diens uidrukkelijke verzoek handelde.^[1]

Provocatie van een misdrijf is in beginsel verboden.^[2] Indien men toch provoceert, is de sanctie de niet-ontvankelijkheid van de strafvordering.

↑ Art. 30, tweede lid voorafgaande titel Wetboek van Strafvordering.
↑ Art. 30, eerste lid voorafgaande titel Wetboek van Strafvordering.

[1] Art. 30, tweede lid voorafgaande titel Wetboek van Strafvordering.

[2] Art. 30, eerste lid voorafgaande titel Wetboek van Strafvordering.

[1]

[2]