Nacht van Wiegel: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mkruijff (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
 
==Verloop==
Premier [[Wim Kok]] deed tijdens de Nacht van Wiegel een klemmend beroep op de VVD’ers die tegen dreigden te stemmen. Vijf senatoren – die ook in 1997 tegen stemden - dreigden het referendum te verwerpen. Na grote druk van Kok en Tweede kamerfractie van de VVD, onder leiding van [[Hans Dijkstal]], bleef alleen Hans Wiegel over - erelid van de liberale partij en oud-minister van Binnenlandse Zaken.
 
Een tweederde meerderheid was nodig om een grondwetsherziening mogelijk te maken. De coalitiepartners [[PvdA]] en VVD hadden zich inmiddels achter de links-liberale fractie van [[D66]] geschaard.
 
Met het zogenaamde correctief referendum zouden burgers zich kunnen uitspreken over reeds genomen of nog te nemen besluiten van de Haagse politiek. Het zou een middel zijn om een overheidsbeslissing tegen te houden. Maar Wiegel reageerde als volgt op het voorstel: “Voorstanders van het referendum als instituut -- en die zijn er ook in onze kringen -- beschouwen het referendum als een aanvulling op de vertegenwoordigende democratie, sinds jaren grondslag van ons parlementair en politiek stelsel. Maar rondziende in onze kring moet ik zeggen dat daar ook de oprechte overtuiging leeft dat het referendum een aantasting is van dit stelsel. Ik hoef niet te herhalen wat ik tijdens het debat in eerste lezing heb gezegd. Wij hopen dat zij die een andere opvatting hebben, dat kunnen begrijpen.”
 
Met het verwerpen van het correctief referendum was voor D66 duidelijk, dat het een enorm gezichtsverlies had geleden. De opgevoerde druk was voor niets geweest. Een dag later bood Kok bij de koningin zijn ontslag aan. Het mislukken van de grondwetsherziening was een mislukking van de Tweede Kamerfracties om ook haar eigen partij in de Eerste Kamer te overtuigen van deze wet.
[[Minister-president]] [[Wim Kok|Kok]] bood vervolgens op [[19 mei]] [[1999]] het ontslag van het kabinet aan. De crisis werd echter snel bezworen. Na enkele weken kon [[Paars II]] de draad weer oppakken, om te werken aan een nieuw referendumvoorstel.