Indische dakschildpad: verschil tussen versies

|stam=[[Chordadieren|Chordata]] (Chordadieren)

Deze schildpad komt voor in zuidelijk [[Azië]]; in noordelijk [[India]], [[Bangladesh]] en [[Pakistan]], en vermoedelijk in [[Nepal]], waar de soort echter al lange tijd niet meer is waargenomen en misschien wel is uitgestorven. De maximale [[carapax]]lengte is ongeveer 25 centimeter, maar de mannetjes worden vaak nog geen tien cm. De naam is te danken aan de roodbruine kam-achtige opstaande plooi op het schild waaraan de schildpad makkelijk te herkennen is. De rest van het schild is olijfgroen tot bruin met kleine zwarte vlekken. De snuit heeft een zwarte vlek op de neuspunt en is erg spits, de ogen zijn duidelijk groter dan bij veel andere soorten schildpadden. De buik is geel tot witgeel met vrij grote zwarte vlekken.

De Indische dakschildpad is sterk aan water gebonden en komt er niet graag uit, alleen om eieren af te zetten en om te zonnen, wat het dier altijd vlak langs de waterkant doet. Het verspreidingsgebied beslaat zuidelijk [[Azië]]; noordelijk [[India]], [[Bangladesh]] en [[Pakistan]], en vermoedelijk in [[Nepal]], waar de soort echter al lange tijd niet meer is waargenomen en misschien wel is uitgestorven. Het voedsel bestaat uit met name plantaardig materiaal als [[Bloem (plant)|bloemen]], [[sla]]- en [[Kool (plant)|kool]]soorten en soms worden kleine waterdieren als [[insecten]] en [[Aas (kadaver)|aas]] gegeten, met name door de jongenjuvenielen. Deze soort uit het geslacht ''[[Kachuga]]'' is de enige die nog redelijk algemeen voorkomt, alle andere zes soorten staan op de rand van uitsterven.