Bernardino de Mendoza: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 4:
 
==Bewogen leven==
Bernardino de Mendoza was het tiende van de achttiennegentien kinderen van Don Alonso Suárez de Mendoza, graaf van Coruña en Juana Jiménez de Cisneros. Op 11 juni 1556 verwierf hij zijn eerste graad in de artes en filosofie aan de universiteit van Alcalá. Twee jaar later werd hij er licentiatus in dezelfde vakken, waarna hij toetrad tot het college van San Aldefonso. In 1562 koos hij echter voor een militaire carrière. Hij nam deel aan de expedities naar Noord-Afrika en de ''Rots van [[Vélez]]''in 1563 en 1564 en aan de vlootactie tot ontzet van het door de Turken belegerde [[Malta]] in 1565. Zijn naamgenoot en oom was de voorganger van Alva als onderkoning van Napels. Voordat hij Alva zou vergezellen op diens strafexpeditie naar de Nederlanden, werd hij door deze naar de paus[[Paus Pius V]] gezonden - Mendoza’s eerste diplomatieke opdracht - om de pauselijke goedkeuring voor de onderneming te verkrijgen.
 
Daar neemt hij in 1574 deel aan de [[Slag op de Mookerheide]].
Regel 12:
 
De volgende zes jaar was Bernardino de Mendoza de Spaanse ambassadeur bij de [[Hendrik III van Frankrijk|Koning van Frankrijk]]. In 1590 trad hij terug vanwege een slechte gezondheid. Zijn gezichtsvermogen was aangetast en bij zijn terugkeer in Spanje was hij geheel blind. Zijn laatste jaren bracht hij door in zijn huis in Madrid.
 
In de kerk van [[Torija]] is een steen met de tekst:
<blockquote>
OBBIT D. BER
NARDINVS
A MENDOZA
ANNO M. 604
3? DIE AVGVSTI
</blockquote>
 
en daaronder de Latijnse spreuk:
"nec timeas nec potes"
 
Mendoza wordt genoemd als legeraanvoerder in de nederlanden na 1590, maar dat betreft waarschijnlijk een familielid.