Wet van Shannon-Hartley: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
Regel 1:
De '''wet van Shannon-Hartley''' zegt dat de maximale hoeveelheid data die foutloos over een [[kanaal (telecommunicatie)|kanaal]] getransporteerd kan worden lineair
==De formule==
Regel 10:
waar
:''C'' de [[kanaalcapaciteit]] is in [[bits per seconde]];
:''BW'' de bandbreedte van het kanaal in [[
:''S/N'' de signaal-ruisverhouding is uitgedrukt als de ratio van het vermogen van het signaal over de ruis (niet in [[decibel]]s).
Regel 26:
Een [[telefoonlijn]] heeft een typische bandbreedte van 3000 [[Hertz|Hz]] en een signaal-ruisverhouding van 30 dB ofwel een signaal-ruisvermogensverhouding van 10<sup>(30/10)</sup> wat gelijk is aan 1000. Nu geldt C = 3000·2log(1000+1) ≈ 30.000 bits per seconde ofwel 30 kbps.
Video met [[Super-VHS]]
:<math>
Regel 37:
==Toepassing==
Shannon gaf met deze wet dan wel aan wat de theoretische kanaalcapaciteit is, maar onthield zich van uitspraken over welke [[kanaalcodering]]smethode nodig is om dit te bereiken. Ongecodeerde [[QPSK]] zit voor een bitfoutkans van 10<sup>-6</sup> bijna 9 dB bij de Shannonlimiet vandaan. Via de [[Hammingcode]] in 1950, de [[convolutiecodering]] in 1955, het [[Viterbi-algoritme]], de [[Bose-Chaudhuri-Hocquenghemcode]]s en de [[Reed-Solomoncode]]s rond 1960 en [[Trellis
Een belangrijke doorbraak die communicatie zeer dicht bij de Shannonlimiet mogelijk maakt, was de uitvinding van [[Turbocode]]s in 1993. Turbocodes, samen met de in 1996 herontdekte [[Low-density Parity-checkcode]]s, worden toegepast in recente standaarden als [[WiMAX]], DVB-S2 en [[UMTS]].
Regel 46:
[[Categorie:Informatietheorie]]
[[Categorie:Natuurkundige wet]]
[[de:Shannon-Hartley-Gesetz]]
|