American Motors Corporation: verschil tussen versies

 

==Voorgeschiedenis==

De geschiedenis van Nash begon in [[1897]] toen [[Thomas B. Jeffery]] zijn eerste [[prototype]] bouwde. In [[1900]] kocht hij de voormalige Sterlin- fietsenfabriek in [[Kenosha]] ([[Wisconsin]]) waar hij begon met de productie van zijn automerk [[Rambler (automerk)|Rambler]]. Na het overlijden van Jeffery in [[1910]] nam diens zoon, [[Charles T. Jeffery]] het bedrijf over. In [[1914]] veranderde hij de merknaam van de auto's in ''Jeffery'' ter ere van zijn vader. Twee jaar later, in augustus [[1916]], nam [[Charles W. Nash]] de zaak over onder de nieuwe naam '''Nash Motors Company'''.

 

==Jaren '50==

In 1954 fuseerde Nash Motors met Hudson tot AMC. Ook [[Kelvinator Appliance]] ging mee op in de fusie. De [[architect]] van het opzet, [[George Mason]], vond dat de laatste onafhankelijke Amerikaanse autoconstructeurs enkel zouden kunnen overleven als ze samen opgingen in één grote autogigant. Op die manier konden ze als een gelijke concurreren met GM, Ford en Chrysler. De bedoeling was dat de merken [[Studebaker]] en [[Packard]] niet veel later ook zouden instappen. Packard nam in 1954, volgens plan, Studebaker over en werkte samen met American Motors. Door een geschil over een contract stopte die samenwerking in [[1956]] en de laatste fusie, tussen AMC en Studebaker-Packard, ging niet door.

 

 

==Jaren '60==

Om de productlijn te vervolledigen deed AMC iets nieuws dat tot op heden niet met succes werd nagedaan: Ze lanceerden de oude [[Nash Rambler]] uit [[1955]] opnieuw als de [[Rambler American]] met slechts minimale aanpassingen.

 

 

==Jaren '70==

Met het vlot verdiende geld uit de jaren '60 nam AMC in [[1970]] Kaiser-[[Jeep]] over van [[Kaiser Industries]]. De militaire en speciale productlijnen die Jeep had werden in de ''American Motors General Products Division'' ondergebracht, later [[AM General]].

 

 

==De ondergang==

De winstgevende divisie ''AM General'' moest door Renault's grote participatie verkocht worden. De Amerikaanse overheid stond immers niet toe dat een buitenlandse overheid een significant deel van een belangrijke defensieleverancier bezat, en Renault was deels eigendom van de Franse staat.