Jean Paul: verschil tussen versies

Jean Paul heeft als [[pedagoog]] vooral bekendheid gekregen door zijn opvoedingstheorie, de ''Levana oder Erziehlehre'' uit 1807. Hij vraagt zich daarin af of er iets mooiers bestaat dan een vrolijk zingend kind. Hij noemt de vrolijke stemming zelfs een grondvoorwaarde voor een goed verlopende kinderlijke ontwikkeling. Voor alle opvoeding geldt dat als kinderen opgewekt zijn de ontwikkeling als het ware vanzelf verloopt en, omgekeerd, dat als kinderen treurig zijn elke opvoedingsinspanning vergeefs is. Opgewektheid komt de mens niet altijd aanwaaien en vraagt een zekere inspanning. Het is een typisch menselijk kenmerk. Deze zienswijze inspireerde [[Fröbel]] tot het ontwerpen van zijn bekende knutsel- en spelactiviteiten in het kleuteronderwijs. In de handleiding bij de eerste 'Spielgabe' beschrijft hij het belang van het spel als activiteit en als middel om kinderen in een vrolijke stemming te houden tijdens het onderwijsleerproces.

Van [[Johann Gottfried Herder|Herder]] had Jean Paul geleerd dat de mens van nature is aangelegd op de realisering van ''humaniteit''. Elk mens heeft, volgens deze opvatting, de opgave om ''individueel'' uitdrukking te geven aan de algemene idee van menselijkheid. In zijn opvoedingstheorie, de ''Levana'', komt deze gedachte later terug. Daarin is het de voornaamste taak van de opvoeding: het tot ontwikkeling laten komen, stimuleren en vormen van deze ''individualiteit''.