Modulatie (muziek): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
link naar Joos Verschuere Reynvaan |
k Gottfired Weber's "Algemeene Muzijkleer" uit 1829 |
||
Regel 17:
Een ander mooi voorbeeld (zie afbeelding hiernaast) is een fragment uit Bachs Fuga BWV 847 genoteerd door zijn leerling Bernhardt Christian Kayser (1705-1758), waarbij je kunt zien dat de tonika het symbool 'f' krijgt (van 'finalis') en de nummers van de toonladder-noten onder de noten staan. Het stuk staat in C mineur en dan verschijnt er een fis<nowiki>''</nowiki>, wat Kayser aanleiding geeft om de g het symbool 'f' toe te kennen, omdat de toonladder van G-mineur de toonladder is waarin de tonen vanaf dat moment passen.
In waarschijnlijk het eerste "Algemeene Muzijkleer"-boek in Nederland - een vertaling van de Duitse versie van Gottfried Weber uit 1829 - zien we het woordje 'uitwijken' gebruikt worden om modulatie mee aan te duiden.
<blockquote>
''In een muzijkstuk blijft evenwel niet altijd eene en dezelfde toonsoort, maar men kan ook bij afwisseling verschillende toonsoorten op elkander laten volgen, of gelijk men het gewoonlijk noemt, naar eene andere toonsoort of toon uitwijken.'' </blockquote>
[[Bestand:Sample_from_Fuga_BWV_847_by_Bernhard_Christian_Kayser_(1705-1758).png|miniatuur|Sample from Fuga BWV 847 by Bernhard Christian Kayser (1705-1758)]]
Regel 26 ⟶ 32:
Men moet modulatie niet verwarren met harmonisch en melodisch mineur. Hierbij worden [[Kruis (muziek)|kruisen]], dubbelkruisen of [[herstellingsteken]]s gebruikt zonder dat er sprake is van modulatie.
[[Bestand:Nederlandse_muziekterm_uit_1829_voor_het_fenomeen_modulatie.png|miniatuur]]
[[Categorie:Muziektheorie]]
| |||