Vanallengordels: verschil tussen versies

De '''Van Allengordels''', ook '''stralingsgordels''' of '''deeltjesgordels''' genoemd, zijn twee gordels van geladen [[deeltje]]s (vnl. protonen en elektronen) rond de [[aarde (planeet)|Aarde]]. De laagstgelegen gordel, op een afstand van 2000–5000&nbsp;km, bestaat voornamelijk uit [[proton (deeltje)|protonen]]. Deze werd in 1958 ontdekt door de [[kunstmaan|satelliet]] ''[[Explorer 1]]'', maar is ook al in 1957 waargenomen door ''[[Spoetnik 2]]''.<ref>volgens [[Spoetnikprogramma]]</ref> De gordel is genoemd naar zijn ontdekker [[James Van Allen]], die erop stond dat de satelliet een [[geigerteller]] aan boord zou meenemen.[[Bestand:Van Allen radiation belt.svg|thumb|405x405px|De binnen- en buitengelegen vanallengordels met draaiingsas en magnetische as van de aarde]]De tweede gordel bevindt zich op een hoogte tussen de 13.000 en 19.000&nbsp;km. Deze gordel bestaat voornamelijk uit [[elektron]]en en is door ''[[Pioneer 1]]'', ''[[Pioneer 2|2]]'' en ''[[Pioneer 3|3]]'' (ook in 1958) ontdekt en in kaart gebracht. Deze gordel werd echter ook al in het, in het Nederlands geschreven, proefschrift van [[Prof. dr. E.M. Bruins, 1909 - 1990|Evert Marie Bruins]] in 1938 voorspeld en met waarnemingen onderbouwd.<ref>https://web.archive.org/web/20210116144941/https://www.gewina-studium.nl/articles/10.18352/studium.9295/</ref> Zijn waarnemingen werden verzameld tijdens een reis in 1935 van het SS ''Boskoop'', dat voer van Amsterdam naar [[Corral]] ([[Chili]]), zie: [[De Zuid Atlantische Anomalie.|De Zuid-Atlantische Anomalie.]]