Contractarbeid: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 18:
==== Hindostanen ====
De Britten gaven de Nederlanders toestemming voor het werven in Brits-Indië. Hier was namelijk veel armoede en het leek de Britten dus niet verkeerd om Indiërs in het buitenland te laten werken. Besloten werd dat de contractarbeiders voor vijf jaar betaalde arbeid moesten verrichten op de [[Lijst van plantages in Suriname|Surinaamse plantages]]. Daarna hadden zij recht op een eigen stukje landbouwgrond in Suriname en 100 gulden, of een gratis reis naar het land van herkomst. Er kon ook gekozen worden voor nog eens een contractperiode van vijf jaar. Na die tweede contractperiode konden ze nog steeds van de vorige twee aanbiedingen gebruikmaken.
Voor het werven in [[Brits-Indië]] werden een aantal voorwaarden gesteld. De Hindostaanse immigranten moesten Britse onderdanen blijven en ze moesten goed behandeld worden. Er moest sprake zijn van een goede gezondheidszorg en er werden hoge eisen gesteld aan kwaliteit van de overtocht naar Suriname. Er kwam zelfs een Britse toezichthouder in Paramaribo die er op moest toezien dat de Brits-Indische contractarbeiders in Suriname volgens de afspraken behandeld werden. Wanneer de Britten bijvoorbeeld niet tevreden waren over de gezondheidszorg, kon de toezichthouder de toevoer van Hindostaanse contractarbeiders tijdelijk stopzetten. Vanwege de hoge eisen hadden de meeste Hindostanen in Suriname een beter bestaan dan in Brits-Indië. Deze interpretatie is voornamelijk vanuit het oogpunt van de overheerser/werkgever. Vanuit het oogpunt van de onderdrukte/werknemer is tot heden des daags nog, onderdrukking, het belangrijkste gevolg van de zogenaamde afschaffing van slavernij. Contractarbeid is voor de arbeiders vergelijkbaar geweest met slavernij.{{Bron?||2020|06|14}}
| |||