Epitaaf: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k stijl
aanvulling
 
Regel 1:
[[Bestand:Calloigne_Epitaaf_R01.jpg|thumb|Epitaaf voor de Vlaamse kunstenaar [[Jan-Robert Calloigne]] (1775-1830) in de [[Sint-Salvatorskathedraal]] in [[Brugge]]]]
Een '''epitaaf''' (afgeleid van [[Grieks]], ''epitaphios logos'', rede bij dit graf) of '''memoriesteen''' is van origine een [[grafschrift]]. De term wordt ook in overdrachtelijke zin gebruikt, als een meestal lovende omschrijving van iets of iemand.
 
== Geschiedenis ==
Vanaf de 11e eeuw keerde het epitaaf terug en in versterkte mate vanaf de 16e eeuw. Soms ligt de steen met daarin de inscriptie op de grond, als zerk en is dan meestal kleiner. Het is zowel binnen als buiten in de kerk te vinden. De bedoeling van het epitaaf was om stil te staan bij de persoon, de dood of om de voorbijganger op te roepen tot gebed. Men nam in de 16e eeuw geen genoegen meer om anoniem te blijven en koos voor epitaafgraf. Dit is de tijd waarin de kunst van het lezen belangrijker wordt.
 
Sinds de [[15e eeuw]] worden ook de rechtopstaande grafmonumenten die tegen een [[zuil (bouwkunde)|zuil]] of wand zijn geplaatst ''epitaaf'' genoemd. Een mooi voorbeeld is het epitaaf van [[Janne Colijns]] (15e eeuw), alsmede het [[Seikiloslied]], uit de 1e eeuw v.Chr.
 
Soms wordt het opschrift ''D.O.M.'' op een epitaaf aangetroffen. Dit een afkorting voor ''[[Deo optimo et maximo]]'' ofwel: "de allerhoogste God gewijd" en is ook boven ingangen van sommige kathedralen te vinden.