Simon Carmiggelt: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 394:
In de loop van de jaren zestig bleef Carmiggelt met steeds minder overtuiging stemmen op de PvdA, waarin hij extreem-linkse neigingen zag die de partij naar de pacifistische derde weg van de PSP dreef. Bij de verkiezingen van 1967 stemde hij alleen nog op [[Joop den Uyl]] op aanraden van [[Karel van het Reve]].<ref>Van Gelder (1999), 230-231</ref> Bij de verkiezingen van maart 1970 stemde Carmiggelt niet, omdat hij niet tot een keuze wist te komen: de flirt van de PvdA met de PSP en de kritiek van [[Nieuw Links]] op Israël deelde hij niet. In april 1971 ging zijn voorkeurstem naar [[Gerda Brautigam]] (PvdA).<ref>Van Gelder (1999), 243-244</ref>
In 1970 vatte Carmiggelt zijn credo samen in de titel van een van de bloemlezingen uit zijn Parool-column 'Kronkels': ''Twijfelen is toegestaan''. Deze bundel beleefde als ''Salamander''-pocket herdrukken tot in de jaren 80 en werd later ook nog tweemaal uitgebracht in één bindel met ''Moeder had gelijk''. Hij stelde dat in het menselijk verkeer de minimale norm moet zijn dan men luister naar elkaars mening. <ref>interview in Algemeen Dagblad,
25 juli 1970, ''Kronkel, enige journalist die met de prins der dichters mag praten - Vroeger was ik een vrolijk mannetje''</ref>
=== Religieus ===
| |||