Sabina-Henricapolder

De Sabina-Henricapolder is in 1787 ontstaan uit de bedijking van gorzen en slikken gelegen voor de toenmalige zeedijk van de polder Oude Heyningen en Elisabethspolder. De polder is zo’n 700 hectaren groot en ligt tegen aan het Volkerak.

Op 4 november 17986 sloten de eigenaren in Rotterdam een overeenkomst. Dit contract bestaat uit 31 artikelen waarin de rechten en verplichtingen van alle betrokkenen werd vastgelegd inclusief het beheer van de nieuwe polder. Na een aantal jaren werken was de polder in 1793 gereed voor de verkaveling, waarmee de grond werd toegewezen aan de nieuwe boeren.

De polder kwam aanvankelijk onder een afzonderlijk dijksbestuur, benoemd door de Markies van Bergen op Zoom. Na de bezetting door de Fransen kwam in 1815 deze taak bij de Nederlandse regering mede omdat de polderdijk een belangrijke zeedijk was. Verder nam de invloed van het regering toe door de bouw van het Fort de Ruyter in de uiterste noordwesten van de polder.

De zeedijk werd verschillende malen verhoogd en versterkt. Ondanks deze maatregelen brak de dijk door op 1 februari 1953. Over een totale lengte van 1000 meter ontstonden er gaten, waaronder een stroomgat bij het fort. Het zeewater stroomde binnen en al snel stond het water enkele meters boven het maaiveld. Niet iedereen kon op tijd de polder verlaten en veel bewoners verdronken. Per eind maart waren de gaten gedicht en op 8 april 1953 was de polder weer droog.

In 1995 werd het Windpark Sabinapolder in gebruik genomen. In 2009 werden de windmolens vervangen door nieuwe en grotere exemplaren. In 2012 kwam er een achtste molen bij van hetzelfde type. De turbines hebben een ashoogte van 48 meter. In 2014 werden er nog drie molens bijgeplaatst.

Bronnen, noten en/of referenties