Southwark (metrostation): verschil tussen versies

Het station ligt iets ten westen van het historische Southwark, dat wordt bediend door de metrostations [[Borough (metrostation)|Borough]] en [[Station London Bridge|London Bridge]]. Het station kent twee toegangshallen, de westelijke sluit direct aan op de oostelijke reizigerstunnel van station Waterloo East, de oostelijke ligt op de hoek van The Cut en Blackfriars Road. De tunnels van de Jubilee Line liggen hier recht onder het victoriaanse viaduct van de spoorlijn tussen Waterloo East en London Bridge en de ruimte langs Isabella Street was beperkt. Richard MacCormac van MJP Architects loste dit op door de [[verdeelhal]] tussen de perrons te leggen en ten zuiden van Isabella Street een verbindingstunnel tussen de toegangshallen te bouwen op 15 meter diepte. De beide toegangshallen zijn elk met drie roltrappen verbonden met de verbindingstunnel. Het oostelijke deel van deze tunnel is ruim uitgevoerd en vormt een hal die het middelpunt is van het station. De zuidelijke wand van deze hal is 40 meter lang en bestaat uit 660 elementen van blauw glas van de hand van kunstenaar Alexander Beleschenko. Deze wand is een van de architecturalearchitectonische hoogtepunten van de verlenging van de Jubilee Line en won diverse prijzen. Door het glazen dak boven de wand kan het daglicht naar binnen vallen. De verbindingstunnel en de verdeelhal zijn met drie roltrappen, elk in een eigen schacht, onderling verbonden, daarnaast kunnen rolstoelgebruikrs gebruik maken van de liften aan de westkant van de perrons. De verdeelhal kent een hoog middendeel waar de roltrappen haaks op uitkomen en twee lager gelegen uiteinden die aansluiten op de perrons. Het hoge deel en de twee lage delen zijn onderling met vaste trappen, die aan weerszijden van een roestvaststalen baken met verlichting liggen, verbonden. MacCormac zei dat hij zich bij het ontwerp van de verdeelhal had laten inspireren door de 19^e eeuwse Pruissische architect [[Karl Friedrich Schinkel]]. De perrons zelf zijn voorzien van [[perrondeuren]], een novum voor Londen, en de wanden bestaan uit de betonnen schachtringen van de tunnel. De oostelijke toegangshal is in feite een overdekte kuil op ongeveer vier meter beneden het maaiveld en is ontworpen om later als fundament voor een kantoorgebouw te dienen.

</gallery>