Geschiedenis van Suriname: verschil tussen versies

West-Suriname was lange tijd het oostelijk grensgebied van eerst de [[Saladoïde cultuur|Saladoïde]] en daarna de [[Barrancoïde cultuur|Barrancoïde]] aardewerktraditie. De vondsten in [[Wonotobovallen]] laten eerst de ene en daarna de andere cultuur zien. In het kustgebied waren er [[terp]]bewoners tussen de 4e en 13e eeuw. De oudste vondsten zijn van de terpen Buckleburg-I en II en dateren van 1845±45 BP. Deze terpen waren omgeven door vrijwel ''vierkante'' [[verhoogde akkers]]. Het aardewerk behoort tot de Barancoïde traditie. De jongste sporen daarvan zijn van ongeveer 700 AD. Even ten westen daarvan ligt Hertenrits en een aantal andere terpen met een volkomen andere traditie en ''lange, smalle'' [[verhoogde akkers]]. Het lijkt erop dat er rond 700 een nieuw vokvolk zich is komen vestigen met een [[Arauquinoïde cultuur|Arauquinoïde traditie]] die herkenbaar uit streken verder westelijk stamt (Venezuela). Zij cultiveerden vooral [[cassave]], naast een veelheid aan andere planten. Verder oostelijk in [[Natuurreservaat Peruvia|Peruvia]] zijn ook vondsten van deze Vroege Hertenrits-cultuur aangetroffen, maar daar zijn ook elementen van de Kwatta Tingiholo-cultuur te vinden die eerder met Centraal-Suriname in verband staat. Mogelijk waren er handelsbetrekkingen die natuursteen vanuit het binnenland naar de steenloze kuststreken bracht. De [[Arauquinoïde cultuur|Arauquinoïde traditie]] zoubreidde zich overigens nog verder naar het oosten uitbreiden.uit, Erer zijn ook resten ervan op het eiland Cayenne gevonden. Deze uitbreiding dateert vooral van de periode 1000-1250.<ref name=Aad>Barrancoid and Arauquinoid Mound Builders in Coastal Suriname; Aad H. Versteeg, in:Handbook of South American Archaeology 2008; {{ISBN|9780387752280}}, {{ISBN|0387752285}}</ref>