Augustus (keizer): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Wijzigingen door 78.20.161.183 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door FifiNix |
k →Opkomst in de politiek: Gangbaardere naam |
||
Regel 39:
=== Opkomst in de politiek ===
[[Bestand:SFEC BritMus Roman Modification1.jpg|miniatuur|180px|Bronzen buste van Octavianus (gevonden in [[Meroë]], [[Nubië]]; nu in het [[British Museum]]).]]
De postume, testamentaire adoptie ontbeerde elke juridische grond.<ref>{{Aut|J. Bleicken}}, ''Augustus. Eine Biographie'', Berlijn, 1998, pp. 35 ff.</ref> Gaius Octavius aanvaardde, zodra hij in Rome terug was, desalniettemin het testament alsook alle daarmee verbonden verplichtingen en noemde zich voortaan naar zijn voorgewende adoptievader Gaius Julius Caesar. Hij speelde in het begin geen rol in het conflict tussen diens aanhangers – die zich rond [[Marcus Antonius]] schaarden – en de republikeinsgezinde Caesarmoordenaars rond [[Gaius Cassius Longinus (tirannendoder)|Gaius Cassius Longinus]] alsook [[Marcus Iunius Brutus|Marcus Brutus]] en [[Decimus Iunius Brutus Albinus|Decimus
Marcus Antonius eiste als onderbevelhebber van Caesar en diens collega in het [[consul (Rome)|consulaat]] voor het jaar 44 v.Chr. de leiding over de factie van Caesar voor zich op. Zo weigerde hij het vermogen van de dictator aan Octavianus weg te geven. Deze betaalde desondanks de in Caesars testament voorziene [[Legaat (erfenis)|legaten]] aan diens ''[[veterani]]'' en de bevolking van Rome uit. Daarvoor gebruikte hij de in Apollonia in beslag genomen, voor de Parthenoorlog voorziene krijgskas. Hij veilde echter ook zijn eigen bezit om het te kunnen financieren. Zijn optreden bracht hem al snel een groot aantal aanhangers en gaf hem bovendien ook politiek gewicht. De invloedrijke [[senaat (Rome)|senator]] en oud-consul [[Marcus Tullius Cicero]], die niet tot de samenzweerders had behoord, maar wel met de republikeinse zaak sympathiseerde, ondersteunde de schijnbaar onervaren jongeman, in de hoop hem als politiek tegengewicht voor Marcus Antonius te kunnen gebruiken. Octavianus ging hierop in, maar gebruikte Cicero's steun voor zijn eigen plannen. Hij steunde daarbij op zijn eigen, ervaren raadgevers zoals de welgestelde [[Gaius Cilnius Maecenas]].
| |||