Sjtandart (schip, 1999): verschil tussen versies

Met behulp van 18e-eeuwse technologie, en werkend op een nagebouwde 18e-eeuwse [[scheepswerf]], werkte Martous met slechts 10 professionele scheepsbouwers en 30 studenten, hetgeen eerder de gecombineerde inspanningen van een jaar van meer dan 300 man kostte. Nu werd er zes jaar hard gewerkt in alle seizoenen, zelfs bij vorst van -25 C. Het team gebruikte dezelfde materialen en methoden als bij het originele [[vlaggenschip]]. Ze gebruikten hout uit het bos dat door tsaar Peter was geplant om zijn vloten te bouwen. Om dat te bevestigen werden 8000 massief-[[IJzer (element)|ijzeren]] 8-[[Duim (lengtemaat)|duim's]] spijkers met de hand gesmeed.

 

 

<gallery widths="180" heights="150">

Op 4 november 1994 werd de kiel gelegd. Voor de spanten van het schip werd ook [[eikenhout]] gebruikt uit die bossen van Sint-Petersburg en de Leningrad-[[oblast]].

 

Op 8 april 1995 het eerste van 44 spanten gezet, en er volgden er snel meer....

En zo gaat 't verder tot in de winter met -25 graden!

 

 

<gallery widths="180" heights="150">

</gallery>

 

 

In dat najaar en winter van 1996 werden weer [[lariks]] bomen uit het bos gehaald van meer dan 15 meter om huid- en dekplanken van 8 cm dik en 20 cm breed te zagen.

 

 

<gallery widths="180" heights="150">

</gallery>

 

 

De replica Shtandart werd op 30 mei 1998 gedoopt door de twee beschermheren van het schip, Prins Andrew, de hertog van York en de gouverneur van Sint-Petersburg. Voor die gelegenheid werd een tijdelijke spiegelversiering vervaardigd, omdat daar de naam op moest komen. Tijdens deze zomer en de volgende winter werden veel toebehoren en onderdelen vervaardigd, zoals het [[boegbeeld]], het [[Roer (schip)|roer]] en een aantal [[Rondhout|'rondhouten']] zoals [[Ra (zeil)|ra]]'s, [[Fok (zeil)|fokkemast]], [[boegspriet]], [[bezaan]] en grote [[Scheepsmast|mast]] ( alle masten bestaan uit 3 delen 'stengen'). En natuurlijk de definitieve spiegel met alle decoratie.

 

 

20 maart 1999 werd de laatste huidplank geplaatst. Er werd de hele zomer gebreeuwd, geschilderd en beeldsnijwerk gemaakt voor de karakteristieke lauwerkransen op de boorden en de engeltjes met gezichten van alle eerste medewerkers langs 't galjoen.

 

De wedergeboorte van het eerste schip van de Russische Baltische vloot trok op 4 september 1999 veertigduizend Sint-Petersburgers naar de oevers van de [[Neva]]. Het [[Fregat (zeilschip)|fregat]] van 30 bij 7 meter, werd met 28 kanonnen, twee masten en boegspriet met boegbeeld te water gelaten in de [[Neva]] door een gigantische drijvende kraan, vlakbij het [[Smolny-instituut]], dezelfde plaats waar z'n illustere voorganger in 1703 werd gedoopt.<br>In een brief van Buckingham Palace feliciteerde Zijne Koninklijke Hoogheid, de hertog van York, de bemanning met de voltooiing van het fregat met de woorden: "''Hoewel de Shtandart dient als een prachtige viering van de Russische zeegeschiedenis, is ze - net zo belangrijk- een investering in de toekomst om jonge Russen te helpen - zowel degenen die bij haar constructie betrokken zijn geweest - als de vele anderen die betrokken zullen zijn bij toekomstige zeil- en trainingsactiviteiten.''"

 

Het schip dreef nu wel, maar er moest nog meer dan een jaar gewerkt worden aan de inbouw en in gebruik nemen van al de technologie, motoren, tanks, enz. En natuurlijk ook de tuigage, [[Kraaiennest (scheepsonderdeel)|marsen]], [[steng]]en, [[Ra (zeil)|ra]]'s van vooral de grote [[Scheepsmast|mast]] en de totaal 12 [[zeil (schip)|zeil]]en. De maidentrip moest worden voorbereid en het bouwterrein worden 'geschoond', want er moest over het terrein een autoweg rond het centrum van de stad worden aangelegd.

 

Tijdens de vertrekceremonie op 25 juni werd de officiële Russische marinevlag, het [[Vlag van Rusland|St Andrews-kruis]], aan kapitein Martous overhandigd door admiraal Kornilov, van de marinebasis van Sint-Petersburg. Dit gebaar vormde de erkenning van het historische belang van de Shtandart in de Russische marine, hoewel het replica-schip daar geen deel van uitmaakt. Het schip heeft dus het recht om twee officiële Russische vlaggen te voeren.

 

Shtandart werd de traditionele naam voor Koninklijke Russische jachten, verschillende exemplaren werden gebouwd na die van tsaar Peter. De laatste was een [[Standart|stoomjacht Standart]] van tsaar Nicolaas II, de laatste tsaar van Rusland. Een model is te zien in het Scheepvaartmuseum van Sint-Petersburg. In Petersburg vaart een riviercruiseschip met dezelfde naam.

 

 

In de meer dan 20 jaar van het bestaan van de "nieuwe" Shtandart, bestrijken de reizen geheel west Europa, van voorbij de [[Noordkaap (Noorwegen)|Noordkaap]] naar [[Kirkenes]] in 2008, tot de Canarische eilanden ( 2014) en van Athene tot Dublin. Samenvattend, de afgelopen 20 jaar zijn 120 havens bezocht in 19 landen. Er is 200.000 mijl gevaren, waarvan meer dan 120.000 zeilend.