Geoffrey Deckers: verschil tussen versies

Het leed dat niet-menselijke dieren wordt aangedaan, raakte Deckers al in zijn tienerjaren.<ref name=":1">{{Citeer web|url=https://www.groene.nl/artikel/als-we-maar-geen-communicatiebureau-worden|titel=‘Als we maar geen communicatiebureau worden’|bezochtdatum=22 augustus 2020|auteur=Evert de Vos|achternaam=|voornaam=|medeauteurs=Quinten Wyns|datum=18 juli 2018|uitgever=De Groene Amsterdammer|taal=nl}}</ref> Het eerste moment waarop Deckers zich verantwoordelijk voelde om op te komen voor niet-menselijke dieren, was toen hij in 1983 op 14-jarige leeftijd met de klas op excursie ging naar het [[Biomedical Primate Research Centre|TNO primatencentrum]] in Rijswijk, waar apen worden gebruikt als [[Dierproef|proefdier]].<ref name="ReferenceB" /> Kort daarop reageerde hij op een advertentie van [[Holocaust]]-overlevende [[Marion Bienes]] die vrijwilligers zocht bij haar acties in haar strijd tegen [[Dierproef|dierproeven]],<ref name=":0" /> waarbij zij zich opsloot in een kooi op prominente plaatsen als het [[Binnenhof (Den Haag)|Binnenhof]] om aandacht te vragen voor dieren in laboratoria.<ref name="ReferenceA">Marion Bienes,{{Citeer boek|titel=Why the Horses?,|auteurlink=https://nl.wikipedia.org/wiki/Marion_Bienes|auteur=Marion autobiografieBienes|taal=nl|datum=Februari 2012|ISBN/EAN =978-90-6464-541-9|NUR=402|editie=1e druk}}</ref><ref name="haagsebeeldbank.nl">Reactie bij http://www.haagsebeeldbank.nl/afbeelding/6029cf7f-aae3-4134-ad89-5e2f554d81bd</ref> Geoffrey assisteerde naast de kooi door folders uit te delen en in discussie te gaan met volwassenen. Hoewel het leeftijdsverschil groot was, werden ze beste vrienden.<ref name=":0" />