Een '''one-issuepartij''' of '''single-issuepartij''' is een politieke partij die slechts voor een beperkt aantal doelen, als regel gerelateerd aan één politiek onderwerp, opgericht is en waarvan de beginselen uitsluitend of praktisch alleen deze punten behandelen. GewoonlijkVaak wordt zo'neen dergelijke partij als protest tegen de grote, regerende partijen opgericht.
In [[Nederland]] en [[België]], waar men [[evenredige vertegenwoordiging]] zondermet een lage [[kiesdrempel]] kent, heerst een gunstig klimaat voor kleine politieke bewegingen in het algemeen, dus ook voor one-issuepartijen.
In het eersteeerstgenoemde land is reeds meerdere keren een partij met maarweinig meer dan één hoofddoel in de [[Tweede Kamer der Staten-Generaal|Tweede Kamer]] gekozen, zoals de [[Boerenpartij (Nederland)|Boerenpartij]], het [[Algemeen Ouderenverbond]], de [[Unie Vijfenvijftig Plus|Unie 55+]] en de [[Partij voor de Dieren]]. Een one-issuepartij die de volksvertegenwoordiging net niet haaldenhaalde was [[Nederland Mobiel]] (wel [[Mokum Mobiel]] in de Amsterdamse gemeenteraad). In 2004 behaalde [[Europa Transparant]] als nieuwe Nederlandse partij twee zetels in het [[Europees Parlement]].
In [[België]] kwam in de jaren negentig de partij Waardig Ouder Worden op - [[WOW]] - met weinig succes. Belangrijker was het [[ROSSEM]]-succes van de lijst rond [[Jean-Pierre van Rossem]], die drie verkozenen haalde.
Ook veel partijen aan de extreme linker- af rechterzijde worden - meestalal dan niet ten onrechte - wel one-issuepartijen genoemd. Dit wasis onder meer het geval met de Nederlandse [[Partij voor de Vrijheid|PVV]] van [[Geert Wilders]] (uit de mond van onder andere lijsttrekker [[Mark Rutte]]). Deze partij zou zich voornamelijk concentreren op het thema [[Integratieintegratie]]. In dat geval wordt de term verkeerd gebruikt voor partijen die zich sterk concentreren op één programmapunt en daarmee bekend worden.
Het succes voor een partij die voor maar één zaak strijdt is vaak een belangrijke indicator voor onvrede onder kiezers over ééneen bepaald punt. Vaak reageren de gevestigde partijen door hun ideeën, meest in aangepaste vorm, over te nemen, of krijgen ze het verwijt dit te doen. De gangbare kritiek op one-issuepartijen is dat een volksvertegenwoordiging over veel meer dan één onderwerp vergadert, en dat een volksvertegenwoordiger van meerdere zaken verstand hoort te hebben; een fractie moet althans een redelijk algemene expertise bezitten. Een one-issuepartij zal krachtens haar beginselen alleen kunnen meebeslissen in vergaderingen die over haar punt gaan. Een ander bezwaar is dat de partijen gewoonlijk uit amateurs bestaan en slecht georganiseerd zouden zijn.
