Æthelwulf: verschil tussen versies

In 825 veroverde hij Kent voor Wessex, en werd daar koning onder het oppergezag van zijn vader. In 839 volgde hij zijn vader op als koning van Wessex, dat in die tijd het gehele zuidelijke kustgebied van [[Engeland]] omvatte: van [[Cornwall]] tot Essex. Hij werd gekroond in [[Kingston upon Thames]]. Al snel gaf hij het bestuur over het oostelijk deel van zijn rijk aan zijn oudste zoon [[Æthelstan van Kent|Æthelstan]] en huwde zijn nog erg jonge dochter [[Æthelswith]] met [[Burgred van Mercia]].

 

 

In 853 stuurde hij zijn jongste zoon [[Alfred de Grote|Alfred]], die zes jaar oud was en vermoedelijk was voorbestemd voor een geestelijk ambt, naar [[Rome (stad)|Rome]]. In 855 (vermoedelijk na het overlijden van zijn vrouw) ging hij ook zelf naar Rome en deed kostbare schenkingen aan de kerk, o.a. gouden kelken en vergulde zilveren kandelaars aan de [[Oude Sint-Pietersbasiliek|St. Pieter]] en erkende ook de opperheerschappij van de paus. Na zijn terugkeer in [[856]] werd hij geconfronteerd door zijn zoons die tijdens zijn afwezigheid hadden geregeerd en steun hadden van de adel en de geestelijkheid. Æthelwulf koos voor onderhandelingen en er werd een compromis bereikt waarbij de macht werd gedeeld. Begin 858 overleed hij in Londen.