BMW K 1200-serie met langsgeplaatste motor: verschil tussen versies

BMW was eind [[1970-1979|jaren zeventig]] begonnen met de ontwikkeling van motorfietsen die de [[luchtkoeling|luchtgekoelde]] [[boxermotor]]en konden vervangen. In 1983 was de [[BMW K 100-serie|K 100-serie]] verschenen, voorzien van [[langsgeplaatste motor|langsgeplaatst]] liggende viercilinder[[lijnmotor]]en met [[brandstofinjectie]]. Deze motoren werden in de daarop volgende jaren doorontwikkeld, aanvankelijk toen door 16 [[kleppen]] werden toe te passen, later door de cilinderinhoud te vergroten in de [[BMW K 1100-serie|K 1100-serie]]. In die periode gaf de [[Europese Commissie]] een aantal onderzoekbureaus de opdracht een relatie aan te tonen tussen het [[vermogen (natuurkunde)|motorvermogen]] en het ontstaan van motorongevallen. Hoewel deze relatie nooit werd aangetoond, besloot BMW de Europese regelgeving voor te blijven en de motorvermogens te beperken tot een maximum van 73,5 kW (100 pk). Concurrerende modellen, zoals de [[Yamaha (motorfiets)|Yamaha]] FJ 1200 en GTS 1000, de [[Kawasaki GTR 1000]], die net als de BMW's in de (sportieve) toercategorie vielen, leverden meer dan 100 pk en BMW besloot in de [[1990-1999|jaren negentig]] deze vorm van zelfbeperking los te laten.

De K 1200-serie was uitgerust met een verstelbare ruit, hoewel die bij de RS niet elektrisch werkte. Verder waren telelever- en [[paralever]]veersystemen gebruikt. De machines hadden verstelbare zadels, stuurhelften, voetsteunen, versnellingspook en stuurhendels. De [[jiffy (motor)|jiffy]] was elektrisch beveiligd. Het was wel mogelijk de motor warm te draaien op de zijstandaard, maar bij het inschakelen van de versnelling sloeg de motor automatisch af. Als optie waren leverbaar: [[Antiblokkeersysteemantiblokkeersysteem]], alarmsysteem, [[kofferset]] (bij de K 1200 LT standaard), binnentassen, [[tanktas]] en [[handvatverwarming]].

Hoewel de K 1200 RS al in november 1996 aan de internationale pers was voorgesteld, werd hij pas in maart 1997 leverbaar. De voorste richtingaanwijzers waren in de [[stroomlijnkuip]] geïntegreerd, op twee opvallende uitstekende kappen, waarin zeer waarschijnlijk ook de spiegels hadden moeten zitten. Deze waren echter op het stuur gemonteerd, omdat het zicht naar achteren anders beperkt werd door de armen van de bestuurder. De machine had een stuurdemper, die echter pas werkte als er snelle stuurbewegingen (slaan in het stuur) ontstonden. Dat werd bereikt door schijfjes in deze demper die door een veertje van elkaar gescheiden werden en pas bij plotselinge en snelle stuurbewegingen met elkaar in contact kwamen en de vrije oliedoorstroming blokkeerden.

Het ruitje was in twee standen verstelbaar, maar vanwege het sportieve karakter van de machine was geen elektrische bediening toegepast. De kuip bestond uit drie delen (links, rechts en een [[onderkuip]]), die vrij eenvoudig te verwijderen waren. Het motorblok was op slechts enkele plaatsen zichtbaar, waarbij links alleen twee kleine stukjes van het kleppendeksel te zien waren en rechts alleen de olievuldop. In de onderkuip was een gaatje gemaakt om het oliepeilglas zichtbaar te maken. De machine zag er aan de voorkant zeer robuust uit, terwijl hij vanaf de voorkant van het zadel juist uitermate laag en slank was. Daardoor zat de rijder, net als bij de R 1100-serie, zeer laag. Op het dashboard zaten naast de gebruikelijke tellers en lampjes ook een benzinemeter en een [[versnellingsindicator]].

Het eerste model was leverbaar in Delphin-Blau metallic, Marrakech-Rot en Dakar-Gelb/Arktic-Grau met een "finishvlag" patroon op de stroomlijnkuip. In de telelever-vork was 70% anti-duik ingebouwd. Hiermee behield de berijder toch nog iets van het vertrouwde duikgevoel bij het afremmen. De voorvering was niet instelbaar, maar achter waren zowel de [[veervoorspanning]] als de demping instelbaar. In 2001 onderging het model enkele kleine wijzigingen. De kuip werd iets veranderd en de zitpositie werd iets "toeristischer", doordat de voetsteunen lager en de stuurhelften iets hoger geplaatst werden. De machine werd nog steeds geleverd met ABS II, maar kon optioneel ook van het nieuwe [[Integral ABS]] voorzien worden. In 2005 werd de BMW K 1200 RS opgevolgd door de [[BMW K1200S|K 1200 S]], die een [[dwarsgeplaatste motor|dwarsgeplaatste]] viercilinder[[lijnmotor]] had.

De K 1200 L(uxus) T(ourer) werd eind 1998 gepresenteerd als opvolger van de [[BMW K1100LT|K 1100 LT]]. Waar de K 1100 LT nog min of meer een "aangeklede" motor was, was de K 1200 LT helemaal ontworpen als superluxe [[Full Size Touring]] machine. De basis vormde hetzelfde 1200cc-viercilinderblok dat ook de K 1200 RS had, maar het was teruggetuned naar 98 pk. Dit was gedaan door de toepassing van andere [[nokkenas]]sen, een lagere [[compressieverhouding]] en een gewijzigd in- en uitlaatsysteem. Ook het aluminium brugframe was, met een aangepaste geometrie, overgenomen.

Het [[achterframe]] was uitgebreid om de geïntegreerde koffers te dragen. Tot de standaarduitrusting behoorden het [[antiblokkeersysteem|BMW ABS II]], twee geregelde [[driewegkatalysator]]en, elektrisch verstelbare [[toerruit]], zithoogteverstelling, [[handvatverwarming]], de BMW "Tempomat" [[cruisecontrol]], een achteruitversnelling, een audiosysteem en een geïntegreerde [[kofferset]], waarvan de [[topkoffer]], als rugsteun voor de duopassagier, verstelbaar was.

Als accessoires waren leverbaar een Softtouch duozadel, [[zadelverwarming]], een cd-wisselaar, [[intercom]], GSMgsm, een koelbox en een chroompakket. Door al deze luxe bracht de machine rijklaar liefst 378 kg op de weegschaal. Alle knoppen op het stuur en de tank waren met dikke handschoenen te bedienen. De audioinstallatie paste het geluidsniveau aan de gereden snelheid aan, zodat het bij stilstand niet te hard stond. Een boordcomputer verschafte de rijder informatie over de buitentemperatuur, gemiddelde snelheid, gemiddeld brandstofverbruik en de resterende actieradius. Uiteraard was een [[eensleutelsysteem]] toegepast. De spiegels konden, omdat de [[stroomlijnkuip]] breder was dan die van de K 1200 RS, nu wél in de kuip geïntegreerd worden. Onder die spiegels zaten verdraaibare windgeleiders die de berijder van de nodige koele lucht konden voorzien.

De duopassagier had armleuningen en een verwarmbare ruggesteunruggensteun waarnaast twee speakers van het audiosysteem en zelfs bedieningsknoppen voor dit systeem zaten. In totaal waren er acht speakers aan boord. Vóór in de kuip en in de rugsteun zaten 12 voltaansluitingen. De achteruitversnelling werkte elektrisch door via een hendel de [[startmotor]] aan de versnellingsbak te koppelen. Hierdoor was er ten opzichte van de K 1200 RS wel een versnelling ingeleverd. In de kuip waren twee [[valbeugel]]s vrijwel onzichtbaar aangebracht. Het stuur was net als bij de K 1100 LT in rubbers gemonteerd.

In het vakje van de radiocassetterecorder was ook een kleine bergruimte en bevond zich een staaflantaarntje. In de topkoffer pasten twee helmen en daar zat ook een make-upspiegeltje en een documentenvak. Vanaf 2000 werd het BMW Integral-ABS (ABS III) toegepast. Voor het modeljaar 2004 kreeg de K 1200 LT een verbeterd rijwielgedeelte met een grotere [[Naloop (voertuig)|naloop]] en een variabel werkende achterschokdemper, een andere versnellingsbak, meer lichtopbrengst, verbeterde zitpositie, een beeldschermpje in het dashboard, centrale vergrendeling met afstandsbediening en een elektrohydraulische pomp waarmee de [[middenbok]] zittend op de motor kon worden uitgeklapt.

In 2003 vierde BMW Motorrad het 80-jarige bestaan. Ter gelegenheid daarvan kwamen drie "Limited Editions" uit: de [[BMW F650CS 80th Anniversary Limited Edition|F 650 CS 80th Anniversary Limited Edition]], de [[BMW R1150R Rockster 80th Anniversary Limited Edition|R 1150 R Rockster 80th Anniversary Limited Edition]] en de BMW K 1200 LT 80th Anniversary Limited Edition. De K 1200 LT had de cd-wisselaar standaard, een alarmsysteem en ook het MK3 -navigatiesysteem. Net als de andere "Limited Editions" werd er een certificaat en een plaquette bijgeleverd.

Rond 2005 waren diverse Nederlandse politiekorpsen en de [[Koninklijke Marechaussee]] zich aan het oriënteren op een opvolger voor de [[BMW K1100LT|K 1100 LT]]-dienstmotoren. De K 1200 GT voldeed voor de meeste korpsen niet, waarschijnlijk omdat de machine toch te dicht bij de sportieve K 1200 RS stond. De [[luchtkoeling|luchtgekoelde]] [[boxermotor]]en van de [[BMW R 1200-serie|R 1200-serie]] werden juist vanwege de luchtkoeling afgewezen, waardoor vooral de [[Yamaha (motorfiets)|Yamaha]] [[Yamaha FJR1300|FJR 1300]] en de [[Pan European|Honda Pan European]] nadrukkelijk in beeld kwamen. BMW was echter niet bereid een geschiktere machine uit te brengen. Uiteindelijk bracht het bedrijf Schurgers Design, van voormalig coureur Jos Schurgers, een aangepaste machine uit. Schurgers had als designer (onder andere van de [[Van Veen (motorfiets)|Van Veen]] OCR 1000) zijn sporen al verdiend en produceerde ook [[aftermarket]][[stroomlijnkuip]]en.

De K 1200 P werd in samenwerking met de politie ontwikkeld. De machine was uiteraard voorzien van een eenpersoonszadel, waarachter een mobilofoonkast zat. Verder was de [[toerkuip]] inclusief de elektrisch verstelbare ruit veel groter uitgevoerd en werden de grote in de kuip geïntegreerde spiegels van de K 1200 LT ingebouwd. In 2006 werden 350 van deze machines geleverd aan 11 Nederlandse politiekorpsen. De Koninklijke Marechaussee onderwierp de K 1200 P samen met de FJR 1300 en de Pan European aan een testprogramma, waarna de keuze op de Yamaha viel.

Zoals gebruikelijk bij BMW was de "Edition"-versie een uitloopmodel, dat het einde van de productie van de K 1200 LT aankondigde. Een aantal opties van voorgaande modellen waren bij dit model standaard gemonteerd, zoals [[Xenonlamp|Xenonverlichtingxenonverlichting]], centrale vergrendeling met afstandsbediening, bodemverlichting, reling en remlicht op de [[topkoffer]], softtouch [[buddyseat]], [[zadelverwarming]] en een diefstalalarm met afstandsbediening. De machine was voorbereid voor een navigatiesysteem.