Albanië: verschil tussen versies

Toen Albanië door de [[Eerste Balkanoorlog]] werd afgesneden van het Ottomaanse Rijk, riep het op 28 november 1912 de onafhankelijkheid uit. Delen van Albanië werden bezet door [[koninkrijk Servië|Servië]], [[Koninkrijk Montenegro|Montenegro]] en [[koninkrijk Griekenland|Griekenland]], maar onder druk van vooral [[Oostenrijk-Hongarije]] en [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|Italië]] werd het land door de internationale gemeenschap erkend. Alleen Montenegro zette het beleg van de noordelijke stad [[Shkodër (stad)|Shkodër]] door en Griekenland bezette [[Epirus (historische regio)|Noord-Epirus]] in het zuiden van het land. Hoewel het zich tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] neutraal verklaarde, vielen Italië, Servië, Montenegro en Griekenland het land binnen om het onderling te verdelen. Begin 1916 werd het noorden en midden van Albanië overgenomen door Oostenrijk-Hongarije terwijl het [[Koninkrijk Bulgarije]] het oosten van het land beheerste.

[[File:Gjin Bua Shpata.jpg|thumb|160px| [[Gjin Shpata]], bijgenaamd ''het Zwaard'', regeerde samen met [[Pjetër Losha]] het zuiden van Albanië.]]

 

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog trokken de verschillende partijen zich terug onder dwang van de [[Verenigde Staten (hoofdbetekenis)|Verenigde Staten]]. Als laatsten verlieten de Italianen in 1920 het land. In 1925 werd Albanië een [[Republiek Albanië|republiek onder leiding van Ahmet Zogu]], een voormalig krijgsheer. In 1928 kroonde hij zichzelf tot [[Zog I van Albanië|koning Zog I]]. In de jaren dertig werd Albanië meer en meer afhankelijk van Italië, en in 1939 werd het door dat land geannexeerd. Na 1944 werd Albanië een [[satellietstaat]] van de [[Sovjet-Unie]], waarmee het in 1961 brak vanwege de [[destalinisatie]]politiek van [[Nikita Chroesjtsjov]]. In 1968 verliet Albanië als eerste en enige land tijdens de Koude Oorlog het [[Warschaupact]] en werd het bondgenoot van de communistische [[Volksrepubliek China]].