Aksai Chin: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
AGL (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 11:
 
== Geschiedenis ==
De geschiedenis van regio begint in 842 als het [[koninkrijk Ladakh]] wordt gevestigd in Ladakh. Ongeveer in dezelfde tijd werd rond een Tibetaans klooster door monniken het [[Prinsdomprinsdom Aksai-Chin]] gevestigd. In de 10e eeuw werd Ladakh vanuit Aksai-Chin bekeerd tot het [[Tibetaans boeddhisme|Lamaïsmelamaïsme]]. In 1020 trokken Tibetaanse koningen Aksai-Chin en Ladakh binnen en stichtten er een groter rijk. In 1350 weet Aksai-Chin bij de verovering en opdeling van het gebied door de Mongolen weer een autonome status te krijgen en zich af te scheiden van Tibet en Ladakh. In het begin van de 15e eeuw viel dit rijk echter ook weer uiteen in prinsdommen en kwam Aksai-Chin bestuurlijk weer onder Tibet.
 
Rond 1470 werd het rijk weer herenigd en kwamen Aksai-Chin en het zuidelijkere Pangong Tso weer onder het bestuur van het Koninkrijk Ladakh. In de 16e eeuw werd de regio Kasjmir onderworpen aan het [[Mogolrijk]] en werd het Lamaïsme vervangen door de islam. Ladakh en Aksai-Chin sloten zich daarop wederom aan bij Tibet en bleven tot 1834 Tibetaans. In dat jaar trok de [[Dogra]]-generaal [[Zorawar Singh]] het gebied binnen en lijfde het in in het Dograrijk (naast West-Tibet en [[Baltistan]]). Na de oorlog tussen de Britten en het [[Sikhrijk]] in 1846 kwam het gebied onder Dogra-maharadja [[Gulab Singh]]. Deze had het gebied gekocht van de Sikhs door het [[Verdrag van Lahore]] (9 maart 1846) en autoriteit daarover verkregen van de Britten om zijn steun in de oorlog, door het [[Verdrag van Amritsar]] (16 maart 1846). Aksai Chin en Ladakh werden weer autonome prinsdommen.