Begijnhof Ten Wijngaerde: verschil tussen versies

Zoals alle kloosters, had het Begijnhof het lastig tijdens de jaren van de Cakvinistische republien (1578-1584). Ze werden niet tot vluchten gedwongen, maar moesten wel de aantasting van hun eigendom ondergaan. Zo werd de kerk gebruikt als schuilplaats voor mensen die het platteland ontvluchten; Er werden ook allerhande grondstoffen (hooi, strooi, landbouwopbrengsten) gestockeerd. Er ontstond op9 januari 1584 brand en de kerk werd in grote mate verwoest. Vanaf 1587 kon ze echter weer ingebruik worden genomen en tijdens de volgende decennia volledig hersteld worden.

 

Ondersteund door de kerkelijke overheid, onder meer door de aartsbisschop van Mechelen Jan Hauchunis, gingen de begijnen een nieuwe bloeiperiode tegemoet. In Brugge richtten de begijnen zich volledig op het contemplatieve leven. Dt had als gevolg dat het meer en meer meisjes waren uit gegoede families die intraden en die over eigen bestaansmiddelen beschikten. Het begijnhof kreeg dan oo artistocratische llures. De woningen rondom het binnenplein werden grondig hersteld of nieuw gebouwd. De gemeenschap kwam ook in het bezit van heel wat eigendommmen.