|
Categorie: Werk van Willem Frederik Hermans
{{Infobox boek
| naam = Landwind
| orig titel =
| vertaler =
| afbeelding =
| auteur = [[Adriaan Morriën]]
| kaftontwerp =
| land = [[Nederland]]
| taal = [[Nederlands]]
| reeks =
| onderwerp = natuur
| genre = [[poëzie]]
| uitgever = [[A.A.M. Stols]]
| uitgiftedatum = [[1942]]
| medium =
| paginas =
| grootte_gewicht =
| oplage =
| isbn =
| isbntoelichting =
| issn =
| voorafgegaan =
| vervolg =
}}
'''''Landwind''''' is de tweede dichtbundel van de Nederlandse dichter [[Adriaan Morriën]], gepubliceerd in 1942. De bundel bevat 25 verzen waarin de natuur het voornaamste motief en levensaanvaarding het belangrijkste thema zijn. Evenals het debuut van de dichter, ''[[Hartslag (gedichtenbundel)|Hartslag]]'' uit 1939, verscheen de bundel in driehonderd exemplaren bij uitgeverij [[A.A.M. Stols]].
Alle gedichten waren voorgepubliceerd, uitgezonderd het eerste en laatste vers. Een aantal was in 1940 geselecteerd voor uitgave als cahier in ''[[De Vrije Bladen]]'' maar die uitgave ging vanwege de oorlog niet door. Wel had de dichter zijn voordeel gedaan met het advies van redacteur [[Menno ter Braak]] om er nog aan te schaven. De bundel werd ontvangen als een duidelijke stap vooruit in de ontwikkeling van Morriën en hij vond hiermee erkenning als dichter die een eigen plaats in de Nederlandse poëzie innam.
== Inhoud ==
De bundel bevat 25 eerder in tijdschriften voorgepubliceerde gedichten, waaronder gedichten die nog door [[Menno ter Braak]] waren geredigeerd. De collectie werd aangevuld met twee gedichten, 'Werkwijze' en 'Nieuwe lente', die bij wijze van in- en uitleiding de bundel afronden.<ref>Molin (2005), 137</ref>
Columbus was
== Thematiek ==
De dichter verkiest gerijpt dichterschap boven snelle dichterlijke uitbarstingen, zo laat hij weten in het openingsgedicht dat 'Werkwijze' heet. Louter pessimisme als levensbeschouwing wijst hij af, eerder kenmerkt zijn levenshouding zich door levensaanvaarding en verwondering.<ref>Molin (2005), 548 noot 56</ref> Net als in de voorganger ''[[Hartslag (gedichtenbundel)|Hartslag]]'' is de stemming te vinden van de periode nadat de dichter vanwege tuberculose in het sanatorium verbleef. Anders dan in het debuut speelt zwangerschap geen rol, maar wel de vrouw en de natuur.
== Publicatiegeschiedenis ==
In februari 1940 had een vriend van de dichter, Fred Batten, zonder medeweten van Morriën een selectie van diens gedichten voorgesteld aan [[Menno ter Braak]] als cahier in de reeks ''[[De Vrije Bladen]]''.
* Calis, Pet (1993). [https://www.dbnl.org/tekst/cali002spee01_01/index.php Speeltuin van de titaantjes. Schrijvers en tijdschriften tussen 1945 en 1948] Amsterdam: J.M. Meulenhoff
Op een weekenddag begin maart 1940 ging de dichter in Den Haag bij Ter Braak langs om over zijn werk te overleggen.<ref>Molin (2005), 543-544 noot 96</ref> De dichter was zodanig geïmponeerd door Ter Braak, die hij sterk bewonderde, dat hij het gesprek geen wending in de richting van de uitgave van zijn gedichten durfde geven; ze spraken voornamelijk over de literaire voorkeuren van Ter Braak. Wel deelde Ter Braak mee dat de gedichten nog bijgeschaafd moesten worden en daarmee was Morriën het eens, want die was ontevreden over zijn gedichten geworden.<ref>Molin (2005), 125-126</ref> Vanwege het uitbreken van de oorlog vond de uitgave geen doorgang.
* Rob Molin|Molin, Rob ]] (2005). ''Lieve rebel. Biografie van Adriaan Morriën''. Open Domein nr. 43. Amsterdam: De Arbeiderspers ▼* Willem Otterspeer|Otterspeer, Willem (2013). ''De mislukkingskunstenaar. Willem Frederik Hermans. Biografie, deel 1 (1921-1952)''. Amsterdam: De Bezige Bij 2013. ISBN 9789023476610
De dichter leverde het manuscript in november 1941 bij Hoornik, die hem een honorarium van ƒ22,50 plus een percentage van elk verkocht exemplaar bood. Landwind verscheen in maart 1942 als nummer 5 in de Atlantisserie van uitgever [[A.A.M. Stols]]. De oplage bedroeg driehonderd exemplaren.<ref>Molin (2005), 140</ref>
== Receptie ==
De recensies waren positief en beschreven de bundel als een stap vooruit vergeleken met het debuut.
[[Bertus Aafjes]] schreef in ''[[De Tijd]]'' van 5 juni 1942 dat de dichter een unieke, maar eenzame plaats in de Nederlandse poëzie innam.<ref>Molin (2005), 140 en 549 noot 78</ref> Dat meende ook [[Ed. Hoornik]] in ''[[Algemeen Handelsblad]]'' van 1 augustus 1942, maar waar hij in het debuut ontvankelijkheid had gezien, merkte hij nu een meditatieve inslag op.<ref>Molin (2005), 140 en 549 noot 79</ref>
Volgens P.J.G. Korteweg in de ''[[Nieuwe Rotterdamsche Courant]]'' van 18 juli 1942 resulteerde het natuurthema in een grotere poëtische kracht dan de dichter in zijn debuut had bereikt.<ref>Molin (2005), 141 en 549 noot 80</ref> In ''[[Het Vaderland]]'' van dezelfde dag vond [[G.H. 's-Gravesande]] deze bundel beter dan het debuut en vond dat de zachte stem de dichter tot een eenling maakte.<ref>Molin (2005), 141 en 549 noot 81</ref>
== Bronnen ==
▲* Molin, Rob (2005). ''Lieve rebel. Biografie van Adriaan Morriën''. Open Domein nr. 43. Amsterdam: De Arbeiderspers
== Noten ==
{{References|90%|2}}
Categorie: NederlandstaligeNederlandstalig dichtbundelliterair tijdschrift
| paginas =
}}
Monty Sunshine (28 april 1928 - 30 november 2010) was een Brits jazzklarinettist die vooral bekend is van zijn internationale hit 'Petite Fleur' uit 1959 met een kwartet van de band van [[Chris Barber]].
== Biografie ==
Monty Sunshine werd op 28 april 1928 geboren in Stepney, oost-Londen, in een Joods gezin waarvan de vader kleermaker was die ook viool speelde. Sunshines uit Roemenië afkomstige betovergrootouders hadden hun naam verengelst.
In de [[Tweede Wereldoorlog]] woonde Sunshine in [[Northampton]]. Hij volgde de [[Camberwell School of Art]], aanvankelijk als fluitist maar nadat hij iemand klarinet had horen spelen stapte over.
Van 1946 tot 1950 zat hij in de [[Royal Air Force]] waar hij de jazzband versterkte. Na de demobilisatie werkte hij als illustrator en cartoonist voor kranten. Later illustreerde hij het huisblad van de jazzclub van [[Ronnie Scott]].
Sunshine had een puristische benadering van New Orleans jazz en vond in trompettist Ken Colyer een gelijkgestemde ziel. In 1949 richtten ze de Crane River Band op, die bleef bestaan totdat Colyer in 1952 als zeeman op een koopvaardijschip aanmonsterde om New Orleans te bezoeken. Daarna vormde Sunshine een kwartet met [[Chris Barber]] aanvankelijk als bassist, maar die stapte over op trombone toen het kwartet een echte jazzband werd. Colyer werd de leider na zijn terugkeer in 1953. Sunshine ontwierp de hoes van het eerste album van de Ken Colyer Jazzmen, ''New Orleans to London''. Het orkest viel uit elkaar omdat de andere orkestleden de aanpak van Colyer te puristisch vonden.
Sunshine maakte deel uit van de band van Chris Barber, totdat hij zich niet kon vinden in de muzikale koers en het orkest rond 1960 verliet om zijn eigen band te vormen. Tijdens een vakantie in Spanje hoorde hij een accordionversie van het nummer 'Petite Fleur', dat hij in 1956 opnam toen Barber vond dat er een klarinetstuk op het album Barber plays Jazz, Volume 3 moest komen. Het nummer bleef op het 10-inch album onopgemerkt, maar werd een grote hit toen het in 1959 in Duitsland als single verscheen: in Duitsland haalde het plaats 2 op de hitlijst, in het Verenigd Koninkrijk plaats 3 en in de Verenigde Staten de Top 5.
== Persoonlijk ==
Sunshine was getrouwd en had een zoon en een dochter.
== Bronnen ==
* Leigh, Spencer (2010). [https://www.independent.co.uk/news/obituaries/monty-sunshine-clarinettist-in-the-vanguard-of-the-trad-jazz-boom-of-the-1950s-and-early-1960s-2150840.html 'Monty Sunshine: Clarinettist in the vanguard of the trad-jazz boom of the 1950s and early 1960s' ] The Independent, 4 december 2010. Geraadpleegd op 5 maart 2021
* Vacher, Peter (2010). [https://www.theguardian.com/music/2010/dec/06/monty-sunshine-obituary 'Monty Sunshine obituary'] ''The Guardian'', 6 december 2010. Geraadpleegd op 5 maart 2021
== Noten ==
{{References|90%|2}}
Categorie: Brits jazzklarinettist
| 