Ivironklooster: verschil tussen versies

Het '''Ivironklooster''' ( Grieks Ιερά Μονή Ιβήρων ''Ierá moní Ivíron'') is een [[Grieks-Orthodoxe Kerk|Grieks-orthodox]] [[Klooster (gebouw)|klooster]] in de kloosterrepubliek op het [[schiereiland]] [[Athos]] in [[Griekenland]]. Het neemt hiërarchisch de derde plaats in van de Athos-kloosters en is één van de twintig zelfbesturende kloosters op Athos. De naam Iviron gaat terug naar het oude Georgische koninkrijk [[Koninkrijk Iberië|Iberia]] (Iveria), waar de eerste monniken vandaan kwamen.

Iviron was een belangrijk centrum voor de [[Georgisch-Orthodoxe Kerk|christelijke Georgische cultuur]], voornamelijk vanwege de meer dan 160 vertalingen die zijn gemaakt door de zoon van John, [[Euthymios van Iviron|Sint Euthymios]], de tweede abt van het klooster (overleden 1028). Na de Mongoolse storm in 1326 namen de contacten tussen Georgië en het Athosklooster af en in 1355 werd Grieks de officiële taal in Iviron. De bibliotheek met 2000 manuscripten, waaronder belangrijke Georgische tekstdocumenten, getuigt van de voortdurende culturele traditie van het klooster. De gemeenschap van het klooster bestaat uit meer dan 70 [[monniken]] en [[Novice|novicen]]. De bouw van de [[Katholikon]] duurde van 980 tot 983 en kreeg zijn huidige vorm in 1513. Het gebouw is verdeeld in een [[drie-schelphoornkoor]] met zijkapellen en een dubbele [[narthex]] (vestibule). Van alle kloosters op Athos, bewaart het Ivironklooster de meeste heilige relikwieën. Een beroemd icoon uit de 9e eeuw - de [[Panagia Portaitissa]] - is ook een van de schatten van het klooster. Het wordt beschouwd als het beroemdste Georgische buitenlandse klooster. De naam Iviron gaat terug naar het oude Georgische koninkrijk [[Iberia]] (Iveria), het huis van de eerste monniken.