Verdrag inzake Antarctica: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Nieuw Zeeland → Nieuw-Zeeland |
k Het verdrag werd ondertekend > Het verdrag werd in eerste instantie ondertekend |
||
Regel 11:
Het '''Verdrag inzake Antarctica''' regelt de internationale relaties ten aanzien van [[Antarctica]], het enige onbewoonde [[continent]]. Het verdrag stelt de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek vast en verbiedt militaire activiteit op het continent.
Het verdrag werd in eerste instantie ondertekend door 12 landen, inclusief de [[Verenigde Staten]] en de [[Sovjet-Unie]], die besloten om Antarctica als wetenschappelijk reservaat met rust te laten en geen militaire activiteit op dit continent te organiseren. Dit was de eerste overeenkomst aangaande de vermindering van bewapening tijdens de [[wapenwedloop]] van de [[Koude Oorlog]]. Het [[Antarctisch Milieuprotocol]], in 1998 aan het verdrag toegevoegd, maakt het bovendien tot minimaal het jaar 2048 onmogelijk om delfstoffen op het continent te exploiteren.
Het hoofdverdrag werd geopend voor ondertekening op 1 december 1959 en officieel bekrachtigd op 23 juni 1961. De oorspronkelijke ondertekenaars waren de 12 landen actief in Antarctica tijdens het [[Internationaal Geofysisch Jaar]] van 1957-58. Deze landen waren [[Argentinië]], [[Australië (land)|Australië]], [[België]], [[Chili]], [[Frankrijk]], [[Japan]], [[Nieuw-Zeeland]], [[Noorwegen]], de [[Sovjet-Unie]], het [[Verenigd Koninkrijk]], de [[Verenigde Staten]] en [[Zuid-Afrika]]. Enkele landen hebben later ondertekend. Deze landen zijn: [[Brazilië]], [[Bulgarije]], [[Volksrepubliek China|China]], [[Ecuador]], [[Finland]], [[Duitsland]], [[India]], [[Italië]], [[Zuid-Korea]], [[Nederland]], [[Peru]], [[Polen]], [[Spanje]], [[Zweden]] en [[Uruguay]].
| |||