Idéfix: verschil tussen versies

Idéfix is de trouwe metgezel van Obelix, al was dat niet het geval in de eerste albums: Hij verscheen voor het eerst in ''[[De ronde van Gallia]]'', het vijfde album in de serie. Idéfix zit daar in ''Lutetia'' ([[Parijs]]) buiten naast de deur van een ''charcuterie'' (slagerij) en vanaf het moment dat Asterix en Obelix daar ham hebben gekocht volgt hij ze gedurende de rest van het album. Idéfix is dus een Parijse straathond. Oorspronkelijk was Idéfix niet gepland als een vast personage, maar alleen voor dit ene album.<ref>[https://web.archive.org/web/20090707043349/http://www.asterix.co.nz/take_a_look/dogmatixbooks/index.html Profiel op asterix.co]</ref> Hij blijft het hele album door achter Asterix en Obelix aan rennen zonder dat de twee hem opmerken, en vormt daarmee een [[running gag]] in het album. Pas op de laatste pagina van het album ziet Obelix hem eindelijk en geeft hem een bot.

Op de laatste afbeelding loopt hij het dorp uit en het was de bedoeling dat hij niet meer zou terugkeren. Idéfix bleek echter zo'n succes bij lezers van het album dat de schrijvers besloten hem tot een vast personage te maken. In het volgende album, ''[[Asterix en Cleopatra]]'', wordt hij voor het eerst bij naam genoemd en heeft hij een belangrijkere rol, waarbij hij ook blijk geeft van intelligentie en karakter. In ''De Grote Oversteek'' gaat Idéfix zo een gesprek aan met een [[Deense dog]] en beide honden nemen onmiddellijk elkaars 'taal' over, terwijl Asterix en de Noormannen er niet in slagen elkaar te begrijpen. Hij neemt ook sommige aspecten over van Obelix, zoals diens 'rare jongens' gebaar. Obelix probeert hem menhirs te leren apporteren, wat eveneens een running gag vormt.