Kust: verschil tussen versies

In Nederland wordt de erosie van de kustlijn vrijwel alleen nog bestreden met [[Zandsuppletie|zandsuppleties]]. Het langs de kust aanwezige zand (in bijzondere gevallen ook klei of veen) wordt door het water verplaatst. Door deze verplaatsing heeft een zachte kust een hoge dynamiek. Bij een hogere afvoer dan aanvoer van grondstoffen of door een (gedeeltelijk) geblokkeerde verstoorde [[brandingsstroom]] of [[Getijde (waterbeweging)|getijstroom]] vindt erosie plaats. Te grote erosie van de kust kan leiden tot het plaatselijk terugtrekken van de [[kustlijn]] landinwaarts. Uiteindelijk kan het achterland daardoor overstromen. Dat komt doordat Nederland deels onder het [[Normaal Amsterdams Peil|NAP]] ligt.

De Nederlandse kust wordt op verschillende manier beschermd en beheerd. Er wordt onderscheid gemaakt tussen harde weringen en zachte weringen. Harde weringen zijn sturingselementen, zoals [[Dijk (waterkering)|dijken]], [[Dam (waterkering)|dammen]], pieren en kades. Door de aanleg van sturingselementen kunnen er nieuwe duinen ontstaan. Voorbeelden hiervan zijn het [[Kennemerstrand]] en het strand rond de [[Eierlandse Gat|Eijerlandsedam]] op de noordpunt van [[Texel]]. Zachte weringen zijn bijvoorbeeld [[duin]]en en hetaangebrachte [[zandsuppletie|zand suppleties]]. De [[Zandmotor DeltaDuin|zandmotor]] voor de kust van [[Kijkduin]] is hiervan een voorbeeld.

Ondanks de gevaren die samenhangen met het leven langs de kust, worden toch de grootste bevolkingsconcentraties langs de kusten gevonden. Vooral kusten die makkelijk eroderen zijn daarbij favoriet, omdat deze gevormd zijn door de uitslag (afzet van vruchtbare grondstoffen) van rivieren. Denk dan bijvoorbeeld aan de Rijndelta (Nederland), Gangesdelta (India/Bangladesh) en de Thamesdelta (Engeland). Het land langs de kust heeft verschillende voordelen ten opzichte van land verder landinwaarts: