Parijse school: verschil tussen versies

Tussen de jaren 1920 en 1940 werd geëxperimenteerd met kunststijlen als kubisme, orfisme, [[surrealisme]] en [[dadaïsme]]. Franse en buitenlandse artiesten die in Parijs werkten waren onder meer [[Jean Arp]], [[Joan Miró]], [[Constantin Brâncuși]] en [[Raoul Dufy]]. Een belangrijke subgroep, de joodse kunstenaars, kwam bekend te staan ​​alsals de joodse school van Parijs of de school van Montparnasse. Enkele leden van de groep waren onder meer [[Emmanuel Mané-Katz]], [[Chaim Soutine]], [[Adolphe Féder]] en [[Marc Chagall]].

In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog werden nationalistische en antisemitische opvattingen in diskrediet gebracht en kreeg de term een ​​algemeneralgemener gebruik ter aanduiding van zowel buitenlandse als Franse kunstenaars in Parijs. Na deze periode (''après-guerre'') verwees de term ''Parijse school'' vaak naar [[tachisme]] en [[lyrische abstractie]]. Belangrijke kunstenaars in die tijd waren onder anderen [[Jean Dubuffet]], [[Pierre Soulages]], [[Jean-Michel Coulon]], [[Nicolas de Staël]], [[Hans Hartung]], [[Serge Poliakoff]], [[Bram van Velde]], [[Georges Mathieu]], [[Jean Messagier]] en [[Zoran Mušič]]. Veel van hun tentoonstellingen vonden plaats in de Galerie de France in Parijs en vervolgens in de Salon de Mai, waar een groep van hen exposeerde tot in de jaren 70 van de twintigste eeuw.