Duitse Ordestaat: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Typefout. Baltisch gebied ipv Baltische Labels: Bewerking via mobiel Bewerking via mobiele website |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 50:
In 1234 bevestigde [[paus Gregorius IX]] deze rechten. Hierbij zou de Orde uitsluitend aan het gezag van de paus onderworpen zijn, als kerkelijke staat. De Duitse [[keizer Frederik II]] reageerde hierop met de Gouden Bul van Rimini, geschreven in 1235 maar geantedateerd 1226, en wellicht een historische mythe<ref>Militzer, Klaus, Geschichte des Deutschen Ordens, Stuttgart 2005, pag. 63, ISBN 978-3170180697</ref> waarin hij deze zelfde gebieden als deel van het Duitse Rijk onderstelde.<ref>Hoewel omstreden, wordt de Duitse Ordensstaat door de meeste historici als niet tot het Duitse Rijk behorend beschouwd.</ref>
De ridders bestonden uit vooral de jongere telgen van de adel in het Duitse Rijk, zogenaamd [[Heilige Roomse Rijk]]. Velen kwamen uit Westfalen, maar ook uit de westelijke delen van het Rijk, zoals Vlaanderen, Brabant, Boergondië en Holland meldden zich ridders. Een bekende Hollandse edelman was in de 14de eeuw [[Dirk III van Brederode]], die als zovelen niet intrad in de Orde maar wel deelnam aan haar strijd tegen de Pruzzische heidenen. Engelse en Schotse edellieden namen ook deel in wat beschouwd werd als een avontuurlijke kruistocht. De Orde stichtte in veroverd en gepacificeerd gebied in totaal 120 burchten, waarvan een twintigtal van aanzienlijke omvang, eerst langs de [[Wisła (rivier)|Weichsel]] en de Oostzeekust, te beginnen in 1231 bij [[Toruń|Thorn]], via [[Koningsbergen]], en eindigend in 1252 in [[Klaipėda (stad)|Memel]]. In het Pruzzische binnenland werd het net verdicht en zouden nog tot omstreeks 1400 burchten opgericht worden als steunpunten.
===Lijfland===
| |||