Indusbeschaving: verschil tussen versies

Er zijn veel beeldjes gevonden van mensen, verschillende dieren en ook ossenkarren en ander rollend materieel. Ook armbanden en ringen zijn in grote hoeveelheden teruggevonden. [[Kling (archeologie)|Klingen]] van [[hoornsteen]] zullen zijn gebruikt als messen en sikkels.

 

[[Talk (mineraal)|Talk]] (steatiet) werd gebruikt voor luxeproducten en [[Zegel (waarmerk)|zegels]] als het [[Pashupati-zegel]]. De zegels bevatten vaak tekens van het [[Indusschrift]]. Ook de [[priesterkoning van Mohenjodaro]] werd van steatiet gemaakt.

 

 

=== Handel en transport ===

 

[[Bestand:Dock_at_lothal.JPG|thumb|Het dok van [[Lothal]]]]

 

== Schrift en taal ==

Het [[Indusschrift]] is nog niet [[Ontcijfering|ontcijferd]], ondanks meer dan honderd pogingen daartoe. Een vroege poging was van [[William Flinders Petrie|Flinders Petrie]] op basis van overeenkomsten met [[Egyptische hiërogliefen]]. [[Walter Fairservis]] dacht in 1983 voldoende overeenkomsten met [[Dravidische talen]] te zien om het Indusschrift te kunnen lezen. In 1987 zag [[James Kinnier Wilson]] overeenkomsten met [[spijkerschrift]] uit Mesopotamië en kwam met een Indo-Sumerische ontcijfering. Vanuit het [[hindoenationalisme]] wordt wel beweerd dat het Indusschrift een vroege vorm van [[Sanskriet]] zou zijn, waarmee het controversiële standpunt ingenomen wordt dat de Indische identiteit terug te voeren is tot de Indusbeschaving. Problematisch is echter dat het niet bekend is welke taal of talen er gesproken werden ten tijde van de Indusbeschaving. Ook ontbreekt een [[Tweetalige tekst|twee- of drietalige tekst]] zoals de [[steen van Rosetta]] waarbij het schrift met een bekend schrift vergeleken kan worden.

 

In 1977 publiceerde [[Iravatham Mahadevan]] een beschrijving van zo'n 3700 zegels met 417 verschillende tekens.<ref>{{aut|Iravatham Mahadevan|Mahadevan, I.}} (1977): ''The Indus Script. Texts, Concordance and Tables'', Archaeological Survey of India</ref> [[Shikaripura Ranganatha Rao]] stelde in 1982 het schrift ontcijferd te hebben op basis van slechts 62 tekens.<ref>{{aut|Shikaripura Ranganatha Rao|Rao, S.R.}} (1982): ''The Decipherment of the Indus Script'', Asia Publishing</ref> [[Asko Parpola]] dacht in 1994 dat er zo'n 450 tekens waren.<ref name="Parpola1994">{{aut|Asko Parpola|Parpola, A.}} (1994)</ref> Met anderen heeft Parpola drie delen uitgebracht met enkele duizenden zegels en inscripties.<ref>{{aut|Asko Parpola|Parpola, A.}}; {{aut|Jagat Pati Joshi|Joshi, J.P.}} (1987): ''Corpus of Indus Seals and Inscriptions. Collections in India'', Volume 1, Suomalainen Tiedeakatemia</ref><ref>{{aut|Asko Parpola|Parpola, A.}}; {{aut|Sayid Ghulam Mustafa Shah|Shah, S.G.M.}} (1991): ''Corpus of Indus Seals and Inscriptions. Collections in Pakistan'', Volume 2, Suomalainen Tiedeakatemia</ref><ref>{{aut|Asko Parpola|Parpola, A.}}; {{aut|B.M. Pande|Pande, B.M.}}; {{aut|Petteri Koskikallio|Koskikallio, P.}} (2010): ''Corpus of Indus Seals and Inscriptions. Supplement to Mohenjo-daro and Harappa'', Volume 3.1, Suomalainen Tiedeakatemia</ref> Een vierde deel is aangekondigd, maar nog niet verschenen.

 

Terughoudendheid bij de interpretatie is geboden, vooral omdat het schrift nog niet ontcijferd is.<ref>''Terracotta female figurines found from neolithic levels onwards at certain sites (e.g., in the north-western zone) have often been given the label of 'Mother Goddesses'. It is very likely that farming communities connected women with fertility because of the fact that women give birth. It is also possible that they worshipped images of goddesses associated with fertility. However, the interpretation of female figurines is very subjective. Were these figurines goddesses, or were they toys, decorative items, or clay portraits of ordinary women? Similarly, were the humped bull figurines found at sites such as [[Rana Ghundai]], [[Mehrgarh]], [[Mundigak]], [[Bala Kot]], [[Gilund]], [[Balathal]], and [[Chirand]] cult objects? Unless their form or context suggest religious or cultic significance, it is necessary to be cautious while making inferences about the role and function of terracotta figurines.'' {{aut|Upinder Singh|Singh}} (2008) p. 130</ref> Ook verschilt het per stad wat er is teruggevonden. Zo zijn er in Kalibangan geen [[Antropomorfisme|antropomorfe]] beeldjes gevonden en in Lothal slechts enkele. [[Alexandra Ardeleanu-Jansen]] onderzocht in Mohenjodaro de hoeveelheid en soort beeldjes en waar deze gevonden werden. Zo'n 80% van de antropomorfe beeldjes daar is vrouwelijk, maar met een grote variatie, zodat het moeilijk is een classificatie te maken. Er zijn echter wel een aantal overeenkomsten te vinden bij groepen beeldjes. Zo zijn alle mannelijke beeldjes naakt. De nodige slanke vrouwenbeeldjes hebben waaiervormige hoofdtooien, terwijl een andere groep bestaat uit vrijwel naakte volle, waarschijnlijk zwangere vrouwen. Hoewel dit mogelijk een uitbeelding is van vruchtbaarheid, wees Ardeleanu-Jansen de interpretatie als moedergodin af. Zo werd geen enkele figurine gevonden in een publieke ruimte als een tempel. Ook werden de vrouwelijke figurines meestal niet geïsoleerd gevonden, maar in combinatie met mannelijke en dierenbeeldjes.<ref>''From the results gathered so far, it is apparent that we have to base our interpretation on a combination of two main factors, namely, the iconographical diversity of the female figurines themselves and the range of other human and animal terracotta figurines associated with them. Taken together, these factors indicate an ideological sophistication which goes far beyond the familiar fertility and maternity complex.'' {{aut|Alexandra Ardeleanu-Jansen|Ardeleanu-Jansen, A.}} (2002): 'The Terracotta Figurines from Mohenjo Daro: Considerations on Tradition, Craft, and Ideology in the Harappan Civilization (c. 2400—1800 BC)' in {{aut|Shadakshari Settar|Settar, S.}}; {{aut|Ravi Korisettar|Korisettar, R.}} ''Indian Archaeology in Retrospect'', Volume 2, ''Protohistory: Archaeology of the Harappan Civilization'', Manohar Publishers</ref> Tekenend is ook dat er geen tempels zijn gevonden. Rituelen lijken zich dan ook in huiselijke kring te hebben afgespeeld.

 

 

Een aantal stenen werd geïnterpreteerd als ''[[Yoni (lichaamsdeel)|yonis]]'' en ''[[Lingam|lingas]]'', vertegenwoordigingen van respectievelijk vrouwelijke en mannelijke geslachtsdelen. Ook die interpretatie is echter betwist.<ref>''With the single exception of the unidentified photography of a realistic phallic object in Marshall's report (pl. XIII, 3), there is no archaeological evidence to support claims of special sexually-oriented aspects of Harappan religion.'' {{aut|George F. Dales|Dales, G.F.}} (1974): 'Excavations at Balakot, Pakistan, 1973' in ''Journal of Field Archaeology'', Volume 1, No. 1/2, p. 3-22</ref>

 

== Kunst en cultuur ==