Fons Verplaetse: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 11:
Na de devaluatie in februari 1982 tot in 1987 werd er verscheidene malen ''en petit comité'', onderhandeld in het [[Ardennen|Ardens]] dorpje [[Poupehan]] - waar Verplaetse een buitenverblijf had - tussen de premier, [[Algemeen Christelijk Vakverbond|ACV]]-vakbondsleider [[Jef Houthuys]], de toenmalige voorzitter van de [[BAC (bank)|BAC]]-bank [[Hubert Detremmerie]] en Fons Verplaetse zelf over het te voeren herstelbeleid van de regering. De onthulling van deze vorm van [[achterkamertjespolitiek]], besluitvorming in kleine cenakels, ver weg van het publieke en parlementaire debat,<ref>Van Geyte, Johan, ''De man die België uit het economische moeras trok'', Het Laatste Nieuws, 17 oktober 2020</ref> door journalist [[Hugo de Ridder]] in 1991 lokte een storm van verontwaardiging uit in de pers en publieke opinie. Verplaetse werd door de lokale inwoners van Poupehan geduid als "le banquier de là-haut" ("de bankier van daarboven"), verwijzend naar zijn hoger gelegen buitenverblijf dat uitkijkt op het [[dal (aardrijkskunde)|dal]] van de [[Semois]].
 
Toen Van Ypersele in 1983 kabinetschef van de koning werd, volgde Verplaetse hem op als kabinetschef van premier Martens. Hij bleef dit tot in 1987. In zijn memoires schreef Martens vol lof over zijn bijzonder enthousiaste en uiterst deskundige medewerker die zelfs meewerkte aan de financiering van zijn kiescampagnes. Met de eerder salonfähige topfiguren van de Nationale Bank zoals [[Roland Beauvois]] ([[Parti socialisteSocialiste (België)|PS]]) en [[Cecil de Strycker]] klikte het echter minder goed. Zijn ruwe, no-nonsense stijl van communicatie en management stond dan ook in schril contrast met de typische intellectualistisch [[maniërisme]] van de ([[franstalig|francofone]]) haute finance in die dagen. Tot ergernis van velen bleef Verplaetse veeleer trots plat Zults dialect spreken in plaats van zich in het [[Algemeen Nederlands]] uit te drukken.
 
=== Nationale Bank ===