Versie van 16 okt 2020 21:51 bewerken Philemonbaucis (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 19.960 bewerkingen k →‎Italiaanse context ← Oudere bewerking		Versie van 16 okt 2020 21:53 bewerken ongedaan maken Philemonbaucis (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers 19.960 bewerkingen k →‎Legioen Nieuwere bewerking →
Regel 15: [[Giuseppe Mazzini]], een Italiaanse republikein, was in ballingschap in Londen op het moment dat de [[Romeinse Republiek (1849)]] werd uitgeroepen. Het bracht de Italiaanse eenmaking onder de aandacht van de Britse publieke opinie. Dit gebeurde andermaal in 1859 toen Garibaldi in Noord-Italië vocht tegen de Oostenrijkse bezetter. Meerdere biografieën over Garibaldi werden in Londen gepubliceerd. In de lente van 1860 hadden ~~zich~~ Britse avonturiers zich aangesloten bij Garibaldi’s troepen in Sicilië. Het ging om een dertigtal Britten, die niet meegerekend werden bij de 1.000 man onder Garibaldi. De leider van de Britten was kolonel John Peard. Peard was een Ierse protestant maar kreeg de bijnaam van ''Engelse Garibaldi''. Het nieuws van Garibaldi in Sicilië bracht geestdrift bij Engelse republikeinen. Zij steunden de ideeën van Mazzini om de Italiaanse Republiek uit te roepen. In mei 1860 richtten zij in Londen een steuncomité op, de ''London Trades Council''. De giften stroomden binnen. Het steuncomité kon immers enkele gefortuneerde Britse republikeinen aantrekken. In [[Glasgow]], Schotland, gebeurde hetzelfde door toedoen van de radicale republikein John Mc Adam. Met het geld kocht het steuncomité vuurwapens en uniformen aan; ze ronselden vrijwilligers in heel Groot-Brittannië. Het Amerikaanse wapenbedrijf [[Samuel Colt]] schonk 100 revolvers en karabijnen. De vrijwilligers noemden zich ''citizen-soldiers'' of ''excursionists''. Deze termen waren bedoeld om niet als een militie te fungeren in Londen, wat wettelijk verboden was. Velen waren overtuigd republikein zoals George Holyoake, Durrell Hodge, Joseph Cowen en William De Rohan. Zij dweepten met Mazzini. Een minderheid voelde zich Garibaldi-aanhanger. Garibaldi vocht niet voor de Republiek Italië maar wel voor een monarchie, het [[Huis Savoye]] van het koninkrijk Piemont-Sardinië. Regel 21: Het steuncomité was overweldigd door de participaties: 600 à 800 mannen meldden zich aan om te vechten. De meesten waren arbeiders. De steden [[Birmingham (Verenigd Koninkrijk)\|Birmingham]], [[Liverpool]] en [[Manchester]] waren zo talrijk vertegenwoordigd dat zij elk een bataljon vormden. In totaal telde het Brits Legioen 12 bataljons. De Schotten vormden een apart bataljon. In het Brits Legioen waren ook enkele Duitsers en Zwitsers; zij vormden het ''mixed batallion''. Het steuncomité betaalde tenslotte voor een boot om het Brits Legioen naar Napels te varen. Op 15 oktober meerde de boot aan in de haven van Napels. Kolonel John Peard werd de aanvoerder van het Brits Legioen. Zijn troepen paradeerden door de bevrijde stad naar het slagveld. Dit lag in [[Capua]] (19 oktober 1860). De troepen van Garibaldi behaalden de zege en verenigden zich met het Piemontees leger dat vanuit het Noorden had aangesloten. Het reguliere leger van koning [[Vittorio Emanuele II]] van Piëmont-Sardinië ~~namen~~nam het bevel over van Garibaldi. Samen trokken ze naar het laatste bolwerk van het Bourbon-regime, Gaeta, doch zonder het Brits Legioen. Het Brits Legioen telde twee doden en een tiental gewonden. Het Brits Legioen maakte het te bont. Ze vochten onderling en sommigen belandden in Napolitaanse gevangenissen. Kolonel Peard verontschuldigde zich bij Garbaldi voor het gebrek aan discipline. Het moraal van het Brits Legioen was laag. De republikeinen voelden zich bekocht omdat Garibaldi het geld uit Londen gebruikte om de vorst van Piëmonte-Sardinië te ondersteunen.

Brits Legioen: verschil tussen versies