Zelda Fitzgerald: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
redactie |
Film verwijderd die nooit is doorgegaan. |
||
Regel 37:
Zelda Sayre werd geboren als jongste van zes kinderen. Haar vader was een prominent jurist. Ze ging naar [[High School]] maar bleek een weinig geïnteresseerde leerling. Daarentegen was ze sociaal uitermate actief, vooral gericht op jongens, en bijzonder druk met dansen, waarop ze zich spoedig volledig zou richten. In 1918 ging Zelda, tot verontwaardiging van haar familie, werken als danseres bij een Country Club. Daar leerde ze al snel de schrijver Francis Scott Fitzgerald kennen. Fitzgerald werd smoorverliefd, aanbad haar en nadat Zelda hem een paar keer aan het lijntje had gehouden (ze kon het flirten met andere mannen niet laten) traden ze in 1920 in het huwelijk. Vervolgens werden ze een van de beroemdste koppels van [[New York (stad)|New York]] en Zelda werd de belichaming van de jongensachtige, kortharige [[Flapper|flapper-girl]].
In 1921 kregen ze een dochter Frances (“Scottie”), maar Zelda was verre van een ideale moeder. Ze wilde zo veel mogelijk haar actieve, mondaine leventje vervolgen, begon inmiddels ook zelf stukjes en korte verhalen te publiceren in een aantal tijdschriften. nkele van haar verhalen werden later, postuum, samen met verhalen van Scott, in boekvorm gepubliceerd onder de titel ''Bits of Paradise''.<ref>F. Scott en Zelda Fitzgerald, ''Neerslag uit het paradijs'', uitg. W&L Boeken, 1983. {{ISBN|978-90-6756081-8}}. Bevat acht verhalen van F. Scott Fitzgerald en vijf van Zelda Fitzgerald, in het Nederlands vertaald door Carol Limonard.</ref> en liet haar dochter graag over aan de nanny. Toen ze in 1922 opnieuw zwanger werd, liet ze (naar algemeen wordt aangenomen) abortus plegen.
=== Europese periode ===
Regel 47:
Ondanks haar schijnbaar actieve leventje verveelde Zelda zich in Frankrijk, vooral tijdens de periodes waarin haar man zich afzonderde in zijn schrijven. Ze kon haar eigen creativiteit onvoldoende kwijt. Een hernieuwde poging om dansen en ballet op te pakken mislukte, onder meer omdat Scott er niets in zag. In psychisch opzicht ging het eind jaren twintig steeds slechter met Zelda, die altijd al vrij labiel was geweest. In 1930 werd ze uiteindelijk opgenomen in de psychiatrische privékliniek ''Les Rives de [[Prangins]]'' aan het [[Meer van Genève]] in Zwitserland. Daar werd door de psychiater Dr. Oscar Forel [[hypnotherapie]] toegepast. Zijn diagnose was [[schizofrenie]]. In die tijd werd de diagnose schizofrenie nogal snel gesteld.<ref>Op basis van de beschreven symptomen zou Zelda naar huidige inzichten mogelijk de diagnose [[bipolaire stoornis]] hebben gekregen</ref>
In 1931 keerde ze (samen met haar man) terug naar de [[Verenigde Staten]] om haar stervende vader bij te staan, maar in 1932 was ze alweer opgenomen in een psychiatrische kliniek te [[Baltimore (Maryland)|Baltimore]]. Daar kreeg ze aanvankelijk nog een opmerkelijke uitbarsting van creativiteit, begon met schilderen en schreef in zes weken haar autobiografie ''Save Me the Waltz'', die door critici nog steeds wordt geprezen om haar literaire kwaliteiten.<ref>Zelda Fitzgerald, ''Mag ik de Wals?'', Atlas Contact, 1975.
=== Dood ===
Regel 56:
Scott en Zelda werden begraven in [[Rockville (Maryland)]]. Op inititiatief van 'Scottie', die later journaliste werd, werden beiden in 1975 herbegraven op het katholieke kerkhof aldaar, bij andere leden van de familie Fitzgerald.
== Zelda Fitzgerald in fictie ==
* Het leven van de Fitzgeralds werd meerdere malen verfilmd, onder meer in 2002, in ''[[Last Call (2002)|Last Call]]''
* In de tv * In 2008 won de Franse schrijver [[Gilles Leroy]] de [[Prix Goncourt]] voor zijn roman ''Alabama Song''
==
* Nancy Milford: ''Zelda: A Biography'', New York, 1970
*{{en}} [http://www.findagrave.com/cgi-bin/fg.cgi?page=gr&GRid=1373 Profiel Zelda Fitzgerald] op Find A Grave
| |||