Pretoriaanse prefectuur van Afrika: verschil tussen versies

De '''pretoriaanse prefectuur van Afrika''' (Latijn: '''praefectura praetorio Africae''') was een belangrijke administratieve onderdeel van het Oost-Romeinse Rijk, na de herovering van noordwestelijk Afrika op de [[Vandalen]] in 533-534 door keizer [[Justinianus I]]. Het bleef bestaan tot in de eind 580 , toen het werd vervangen door dehet [[exarchaat van Afrika]].

In 533 [[Vandaalse Oorlog|versloeg]] het Byzantijnse leger onder [[Belisarius]] het [[Vandaalse Rijk]], die de voormalige Romeinse gebieden in Noord-Afrika hadden veroverd. Onmiddellijk na de overwinning, in april 534, publiceerde de keizer Justinianus een wet met betrekking tot de administratieve organisatie van de nieuw verworven gebieden. De oude provincies van het Romeinse [[Lijst van Romeinse provincies in 395 n.Chr.|Diocees Africa]] waren grotendeels bewaard gebleven onder de Vandalen. Maar Mauretanië[[Mauretania Tingitana]], veel van Mauretanië[[Mauretania Caesariensis]] en Mauretanië[[Mauretania Sitifensis]] en grote delen van [[Numidië]] en [[Byzacena]], waren verloren gegaan aan Berberstammen, beter bekend onder de naam [[Mauri (volk)|Mauri]]. Justinianus herstelde de oude administratieve afdelingen, en de gouverneur in Carthago kreeg de hoogste administratieve rang van [[pretoriaanse prefect]]. Hiermee kwam een einde aan het Diocees Africa als een onderdeel van de [[pretoriaanse prefectuur Italiavan Italië]].

Na de herovering van de verloren provincies op de Mauri rond 580, kreeg de prefectuur een nieuwe administratieve indeling onder de naam '[[exarchaat van Afrika]]'. De eerste exarch was generaal [[Gennadius]].