Grover Cleveland: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 132:
Na de overdracht van het presidentschap vertrokken de Clevelands naar [[New York (stad)|New York]], waar de voormalige president een functie kreeg bij een advocatenkantoor. In eerste instantie was Cleveland terughoudend met het becommentariëren van het beleid van zijn opvolger. Harrison voerde een wet in waardoor veel importtarieven tot vijftig procent werden verhoogd. Ook werd door zijn toedoen meer geld gesteund door zilver. Cleveland had een afschuw van beide beleidswijzigingen en bekritiseerde president Harrison in 1891 in een open brief. Daardoor kwam hij richting de [[Amerikaanse presidentsverkiezingen 1892|presidentsverkiezingen van 1892]] weer vol in de spotlights te staan.
=== Presidentsverkiezingen van
Clevelands grootste concurrent binnen de Democratische Partij was senator [[David Hill]]. Hij slaagde erin een aantal tegenstanders van de oud-president te verenigen, maar hun steun bleek onvoldoende. Cleveland werd tijdens de partijconventie in [[Chicago]] tijdens de eerste stemming gekozen als de Democratische presidentskandidaat. Zijn running mate was [[Adlai Stevenson I|Adlai Stevenson]].
De algemene verkiezingen werden overschaduwd door de dood van first lady [[Caroline Harrison]] twee weken voor de gang naar de stembus. Zowel Harrison als Cleveland legden hun campagne stil. Vier jaar eerder had de discussie over importtarieven Cleveland veel stemmen gekost. Intussen waren deze echter zo hoog dat veel kiezers hier anders over waren gaan denken. Bovendien weken veel Republikeinen uit naar [[James Weaver]], de kandidaat van de nieuwgevormde [[Populist Party]]. Cleveland won de verkiezingen met een ruim verschil, zowel qua kiesmannen als in absoluut stemmenaantal.
=== Tweede periode als president ===
==== Aanpassing importtarieven ====
Cleveland vond het belangrijk om de importtarieven te verlagen. Op initiatief van Afgevaardigde [[William Wilson]] werd in december 1893 in het Huis van Afgevaardigden een wet aangenomen die daar voor zorgde. De inkomsten die de overheid misliep zou worden gecompenseerd door de invoering van een inkomstenbelasting van 2 procent voor bedragen boven de vierduizend dollar. In de Senaat stuitte de wet op meer verzet. Veel Democraten kwamen op voor de belangen van hun eigen staat. Er werden zeshonderd amendementen aangenomen, waardoor de meeste hervormingen te niet werden gedaan. Cleveland was woedend over het eindresultaat, hoewel hij de wet tegelijkertijd het een verbetering vond ten opzichte van de bestaande situatie.
==== Groeiende onvrede ====
Door de Paniek van 1893 waren de werkomstandigheden van veel arbeiders verslechterd. Een groep onder leiding van [[Jacob Coxey]] trok veel aandacht toen zij een mars begonnen richting [[Washington D.C.]] uit protest tegen het beleid van president Cleveland. Een grotere impact had de zogeheten [[Pulmann-staking]]. Deze staking begon bij de Pulmann Company uit protest tegen het lage loon en de lange werkdagen. Op initiatief van de Amerikaanse vakbondsman [[Eugene Debs]] breidde de staking zich snel uit. In juni 1894 legden honderdvijfentwintigduizend spoorwerkers het werk neer, wat zijn effect had op het bedrijfsleven.
De spoorwegen vervoerden de post en een aantal lijnen viel onder federaal beheer. Cleveland kreeg van de rechtbank toestemming de staking te breken. Hij stuurde federale troepen naar [[Chicago]] en een twintigtal spoorcentra, waardoor er een einde kwam aan de staking. De meeste gouverneurs, met uitzondering van [[John Altgeld]], gouverneur van [[Illinois (staat)|Illinois]], steunden de president, evenals veel media. De kloof met de vakbondsbeweging groeide echter.
Er was veel onvrede over het beleid van Cleveland. Tijdens de tussentijdse verkiezingen in 1894 behaalde de Republikeinse Partij de grootste overwinning in decennia. Zij verkreeg een meerderheid in het Huis van Afgevaardigd, evenals in veel staatsparlementen.
==Zie ook==
| |||