NSAID's: verschil tussen versies

Prostaglandines zijn betrokken bij de opbouw van het [[maagslijmvlies]] en het darmslijmvlies. Doordat NSAID's de vorming van prostaglandines remmen, wordt het slijmvlies steeds dunner en kan het gemakkelijk geïrriteerd raken door maagzuur. NSAID's dienen daarom met voorzichtigheid te worden gehanteerd, met name bij mensen die makkelijk maagklachten krijgen of eerder maag- of darmbloedingen hebben gehad en mensen die ernstige gevolgen kunnen ondervinden van een bloeding (bijvoorbeeld door gebruik van [[antistollingsmiddelen]]). Vooral COX-1 lijkt verbonden aan het ontwikkelen van maag-darmklachten. Sommige NSAID's hebben daarnaast een [[bloedstolling]]stijdverlengende werking. Hierdoor bevorderen ze het genezen van een eventuele aandoening aan de maag niet. Regelmatig wordt voor de maag om deze reden een [[maagzuurremmer]], bijvoorbeeld [[omeprazol]] of [[pantoprazol]], gebruikt wanneer mensen NSAID's moeten gebruiken. De kans op een (acute) maagbloeding bij NSAID is afhankelijk van een aantal factoren, waaronder leeftijd, eerdere bloedingen en het gebruik van andere medicatie die de kans op bloedingen verhoogt. Er is geen medicatie voor de preventie van darmbloedingen door NSAID's. Wel is er binnen de groep NSAID's een verschil in risico op het krijgen van bloedingen. De verschillen zijn meestal dosisgerelateerd. Diclofenac heeftgeeft van de klassieke NSAID's b.v. de laagste kans op het krijgen van bloedingen en naproxen de grootstehoogste kans. Ook de COX-2 selectieve NSAID's als b.v.bijvoorbeeld celecoxib en etoricoxib hebben een lagere kans op bloedingen in het maag-darmkanaal. Omgekeerd verhogen de COX-2 selectieve NSAID's en diclofenac bij langduriger gebruik (ca. meer dan 2 maanden) weer het risico op hart- en vaatziekten, terwijl naproxen het geen verhoging van het risico op hart- en vaatziekten geeft.<ref>{{citeCiteer web|url=http://www.pw.nl/nieuws/2013/nsaid2019s-soms-pijnlijke-keuzes | titel=NSAID's soms pijnlijke keuzes (PW)|datedatum=26 maart 2013|accessdatebezochtdatum=6 maart 2016}}</ref>

NSAID's hebben tevens een effect op de nier. Doordat ze een remmende werking hebben op de synthese van prostaglandines wordt het effect van deze prostaglandines op de [[glomerulus|glomeruli]] in de nier (het openzetten van de bloedaanvoerende ([[afferent]]e) arteriole) tegengegaan. Dit resulteert in een vermindering van de bloedaanvoer in de nier, waardoor deze signaleert dat het circulerende volume te klein is en vocht en zout gaat vasthouden. Dit kan weer tot een hoge bloeddruk leiden.

Bij sommige mensen veroorzaken NSAID's een droge hoest door [[bronchospasme]]n. Astmatici kunnen een ernstige aanval krijgen na gebruik van NSAID's. NSAID's verminderen de activiteit van het enzym cyclo-oxygenase en remmen daarmee de omzetting van arachidonzuur in prostaglandinen. Hierdoor wordt er meer arachidonzuur, o.i.v.onder invloed van het enzym lipoxygenase, omgezet tot leukotrienen. Leukotrienen zijn bekende veroorzakers van bronchoconstrictie. Daarnaast zijn er prostaglandinen die bronchodillatatie geven (BVbijvoorbeeld PGE2) wier productie door nsaids ook beperkt wordt.

Het feit dat niet elke astma patiëntastmapatiënt gevoelig is voor NSAID's wordt geweten aan het feit dat een deel van de astmapatiënten een verminderde esterase activiteit heeft. Hierdoor wordt het effect van de nsaidNSAID op het arachidonzuur metabolismearachidonzuurmetabolisme versterkt. Deze verminderde activiteit vindt mogelijk zijn grondslag in het bestaan van het HLA-DQw2-antigeen.