Alexios I Komnenos: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
→Eerste Kruistocht: Petsjenegen |
||
Regel 32:
zuidelijk Anatolië en Nicea ([[Beleg van Nicea]]) te heroveren. Wat volgde is de [[Slag bij Dorylaeum (1097)|Slag bij Dorylaeum]], het [[Beleg van Antiochië (1097-1098)|Beleg van Antiochië]], het [[Beleg van Jeruzalem (1099)|Beleg van Jeruzalem]] en de [[Slag bij Ascalon]]. Zij stichtten [[Kruisvaardersstaten]], die vazalstaten werden van het Byzantijnse rijk. Alexios gebruikte dit succes om zijn gezag over de westkust van Klein-Azië te herstellen.
De [[kruisvaart van 1101]] was duidelijk minder succesvol. Hoewel zij wel de stad [[Ankara|Ancyra]] aan Alexios wisten terug te geven, gingen de
Een van de vorsten van de Eerste Kruistocht, [[Bohemund I van Antiochië|Bohemund]], de zoon van de Noorman Guiscard, had op [[3 juni]] [[1098]] [[Antiochië]] veroverd. Hij kwam al snel in conflict met Alexios. Hij keerde terug naar Italië om Byzantium in de tang te nemen maar verloor de Slag bij Dyrrhachium ([[Durrës (stad)|Durrës]]) en moest in [[1108]] noodgedwongen erkennen dat Antiochië een Byzantijns leen was. Zijn neef [[Tancred van Galilea|Tancred]], die rechtstreeks naar de [[Levant]] was gezeild en nooit een eed aan de keizer had afgelegd, wilde dit echter niet erkennen en na [[1111]] heerste hij in Antochië. Hiermee was de kiem voor de latere oorlogen tegen de kruisvaarders en het westen gelegd.
| |||