Ferromagnetisme: verschil tussen versies

Bij het verhogen van de temperatuur zorgt de temperatuurbeweging voor een geleidelijk doorbreken van de spinorde. Bij een bepaalde temperatuur, de [[Curietemperatuur]], stort de ordening ineen doordat de thermische energie groter geworden is dan de energie van de magnetische wisselwerking. Boven ''T''_C gedraagt het materiaal zich [[paramagnetisme|paramagnetisch]], de reciproque susceptibiliteit uitgezet tegen de absolute temperatuur vormt dan de karakteristieke rechte lijn van een paramagneet. De lijn gaat echter door ''T'' = ''T''_C in plaats van door ''T'' = 0 [[Kelvin (eenheid)|K]] doordat de wisselwerking tussen de spins wel blijft bestaan, ook al verhindert de thermische energie de ordening.

 

 

De [[Magnetische permeabiliteit]] {{math|μ {{=}} μ''₀(1 +'' χ'')'' }} en dus ook de [[magnetische susceptibiliteit]] ''χ'' is bij ferromagneten niet constant, maar een [[Niet-lineair systeem|niet-lineaire functie]] van aangelegde [[Magnetische veldsterkte|veldsterkte]] ''H'' en van de magnetiseringsvoorgeschiedenis. Daarom wordt meestal de (differentiële) magnetische susceptibiliteit ''χ'' als afgeleide van de magnetisering naar de veldsterkte beschouwd. De magnetisering wordt nul in het verzadigingsgebied.