Verdrag van Meaux: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
Languedoc toegevoegd |
||
Regel 3:
Het '''Verdrag van Meaux''' (ook '''Verdrag van Parijs''' genoemd) was een verdrag tussen de [[koninkrijk Frankrijk|Franse kroon]] en de [[Rooms-Katholieke Kerk|katholieke kerk]]. Het verdrag wordt beschouwd als het officiële einde van de [[Albigenzische Kruistochten|Kruistocht tegen de Katharen]].
Het verdrag werd op [[12 april]] [[1229]] te [[Meaux (stad)|Meaux]] ondertekend door [[Blanca van Castilië]], regentes en moeder van [[Lodewijk de Heilige]], enerzijds en graaf [[Raymond VII van Toulouse]] anderzijds. In ruil voor de terugtrekking van de plunderende Franse troepen deed deze laatste afstand van zijn territoriale rechten
Raymond VII zag zich gedwongen afstand te doen van zijn titel als gevolg van de terreur die de vader van Lodewijk, [[Lodewijk VIII van Frankrijk|Lodewijk VIII]] bijgenaamd "de Leeuw", had aangericht in het [[graafschap Toulouse]] en de andere bezittingen van Raymond VII in de [[Languedoc (provincie)|Languedoc]]. Murw geslagen door de niet-aflatende brandschattingen en volledig berooid had hij geen andere keuze, want hij was niet langer in staat een leger te onderhouden. Het graafschap Toulouse en het burggraafschap [[graafschap Carcassonne|Carcassonne]], [[Béziers]] en [[Albi (Frankrijk)|Albi]] gingen naar de Franse kroon; het waren lenen van de Franse Kroon die terugkeerden naar de Kroon.
Een stuk van het [[markgraafschap Provence]], namelijk de streek rond [[Avignon]],<ref>Zie verder [[Comtat Venaissin]] voor het gebied beloofd aan de paus.</ref> werd beloofd aan de [[Heilige Stoel]]. Het markgraafschap Provence was een leen van het Heilige Roomse Rijk en dus niet van het koninkrijk Frankrijk. De situatie rond het markgraafschap Provence werd bemoeilijkt in 1235 toen [[keizer Frederik II]] officieel Raymond VII beleende met het markgraafschap.<ref>Keizer Frederik II en de pausen leefden op gespannen voet.</ref><ref>{{Citeer web
| |||