Albigenzische Kruistochten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
De zinsopbouw is gewijzigd zodat e.e.a. meer begrijpbaar overkomt. Geen daadwerkelijke inhoudelijke wijzigingen. |
k Wijzigingen door 2001:981:E7AC:1:E521:DC07:4097:6C86 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door De Maghrebijn |
||
Regel 15:
De [[excommunicatie]] van [[Raymond VI van Toulouse|Raymond VI]] zette het licht op groen voor een aanval op het graafschap Toulouse. Montfort drong het grondgebied binnen, belegerde Toulouse tevergeefs in juni 1211 en viel toen maar de oostelijke en noordelijke bezittingen van de graaf aan. Steeds meer steden vielen in zijn handen. In deze omstandigheden voelde koning [[Pedro II van Aragon]] zich gedwongen in te grijpen. Hij schaarde zich aan de kant van zijn schoonbroer Raymond VI en de heren van [[Comminges]], [[Graafschap Foix|Foix]] en [[Béarn]]. Door zijn diplomatieke acties legde [[paus Innocentius III]] in januari 1213 de kruistocht kortstondig stil. De paus draaide bij, maar de koning van Aragon niet. Pedro sloot zich aan bij de graven van Toulouse, Comminges en Foix voor de slag bij [[Muret]] van september 1213. Het Occitaans-Aragonese leger was ruim in de meerderheid, maar Montfort triomfeerde opnieuw. Pedro bleef dood op het slagveld achter, de zuidelijke graven legden in april 1214 de wapens neer en de heren van Toulouse vluchtten naar Engeland. Montfort ging tot de bezetting van Toulouse over. In 1214 en 1215 verstevigde hij zijn greep op het oosten en noorden van het graafschap. Het [[Concilie van Montpellier]] en het [[Vierde Lateraanse Concilie]] (1215) erkenden Montfort als graaf van Toulouse.
Op dit laatste concilie weigerde paus Innocentius om [[Raymond VII van Toulouse]] (een zoon van Raymond VI) helemaal te onterven. Montfort kreeg Toulouse, maar Innocentius hield de overige landgoederen in de [[Provence (Frankrijk)|Provence]] in bewaring voor de jonge Raymond, tot hij meerderjarig zou zijn. Deze concessie deed de kruistocht opnieuw oplaaien. In 1216 ontscheepten Raymond VI en zijn zoon in Marseille. Vanuit zijn gebieden in de Provence nam de jonge Raymond [[Beaucaire (Gard)|Beaucaire]] in. Innocentius overleed op 16 juli 1216. Raymond VI zocht steun bij de adel die hem altijd trouw gebleven was. In 1216 kon Montfort een opstand te Toulouse onderdrukken, maar in september 1217 kreeg Raymond VI de stad weer onder controle. De volgende maand begon Montfort aan de tweede belegering van Toulouse. Hij stierf op 25 juni 1218, toen hij op het hoofd getroffen werd door een steen uit een katapult. [[Amalrik VI van Montfort|Amaury van Monfort]] nam de fakkel over. Na de dood van zijn vader was het kruisleger uiteengevallen
In januari 1224 keerde Amaury van Montfort terug naar het noorden en droeg zijn rechten in de Languedoc over aan koning Lodewijk VIII.
| |||