De '''Alexandrijnsealexandrijnse literatuur''' (3e – 2e eeuw v.Chr.) is een fase in de [[Oudgriekse literatuur|Griekse literatuur]]geschiedenis die grotendeels samenvalt met het [[hellenisme]].
Met de tochten van [[Alexander de Grote]] begon ook de [[GrieksOudgrieks|Griekse]]e taal en literatuur geheel het Oosten te veroveren. Dat verliep niet zonder enige oosterse invloeden te ondergaan. Verschillende nieuwe letterkundige centra kwamen tot stand, zoals [[Alexandrië]], [[Pergamum]] en [[Antiochië]]. Ook ontstond er een nieuwe letterkundige taal: het [[koinè|koinè-Grieks]].
De vroegere meesterwerken werden evenwel niet meer geëvenaard: alle genres werden wel overvloedig beoefend, maar de inspiratie maakte plaats voor geleerdheid, gekunsteldheid en dilettantisme. De Alexandrijnsealexandrijnse invloed op de latere literatuur, voornamelijk op de [[Latijnse literatuur|Romeinse]], is onmiskenbaar.
