Odin (god): verschil tussen versies

De naam ''Wodan'' voor deeen vroegmiddeleeuwse oppergod van onze ([[Eburonen|Eburoonse]]) voorouders was algemeen in WestNoordwest-Europa: hij werd in veranderdeNoord-Europa als Odin weergeven. vormWodan wordt zedoorgaans latergelijkgesteld aangetroffenmet inde hetgod westenMercurius, noordenzoals enbeschreven oosten;door maar vooralTacitus in Noord-Europazijn als[[Interpretatio OdinRomana|weergave van de inheemse goden]].

In het [[Nederlands]] leeft de naam van de god nog voort in "naam van de weekdag ''[[woensdag]],''". In in het [[Engels (hoofdbetekenis)|Engels]] herinnert de naam van Wodan nog bijals Wednesday (Wodansdag), in het [[Duits]]Oudhoogduits was hetals *Wotanstag, totdatlater deonder [[Rooms-Katholiekeinvloed Kerk]]{{Bron?||2017|01|03}}van dekerkelijke woensdagzuiveringsbewegingen omgedoopt tot Mittwoch (Midweek) maakte.

:::Die bron bevond zich op het gebied van Mímir, die er alle dagen van dronk en steeds tegen zichzelf [[Schaken|schaak]] speelde. Odin mocht van de bron drinken, op voorwaarde dat hij er een prijs zou voor betalen. Odin zei dat hij er wel een oog wilde voor afstaan waarop Mímir hem zei dat dit dan ook de prijs was die hij vroeg. Mímir was echter niet kwaadwillend, hij wilde enkel aantonen dat wijsheid zijn prijs heeft. Hij verzorgde Odin dan ook zo goed mogelijk. Later, wanneer de oppergod terugkeerde naar de [[Asgaard (mythologie)|Asgard]], werd hij vergezeld door Mímir, die voortaan de raadsheer van de goden zou zijn en regelmatig met Odin een spelletje [[Schaken|schaak]] speelde. Aan dit avontuur hield Odin de naam "de Eenogige" over.

::: Zijn kennis van de toekomst bedrukte Odin. Hij zat ook met de vraag waar hij alleen het antwoord op wist, de [[Odinsvraag]]. En de [[Germaanse mythologie|Germaanse]] [[mythologie|mythologische]] [[kringloop|cyclus]] was begonnen met een bloedbad toen Odin en zijn broers [[Vili]] en [[Vé (god)|Vé]], de mensenwereld uit het lijk van de vorstreus [[Ymir]] schiepen, en zou eindigen met het bloedbad [[Ragnarok]], waar het bloed van de reuzen zelf zou vloeien. De [[inleiding|proloog]] tot [[Ragnarok]] was de dood van Odins zoon [[Baldr]], die de goden deed beseffen dat [[Loki]]’s listigheid een verduivelde macht was geworden. Odin kan de [[Ramp|catastrofe]] niet voorkomen. Zijn enige troost ligt in de wetenschap dat Baldr als oppergod vereerd zal worden in een nieuw land dat uit de [[Oeroceaan]] zal oprijzen. Baldr komt over als een soort veredelde heruitgave van Odin: zonder zijn kleine kantjes.

Aldus vertelt Odin/Wodan hoe hij de runen der wijsheid verwierf:<blockquote>Negen nachten hing ik aan de boom, gewond door de speer, die aan Odin gewijd is. Mijzelf geofferd aan mijzelf.

Odin is op vele manieren een strijder. Vooral met woorden. De woordkunst werd hoog aangeschreven in de noordse beschaving. Er was een doorgedreven debatcultuur, (waarbij de verliezer letterlijk het hoofd kwijt kon raken... ). Wodan is feitelijk en in principe geen godheid van de oorlog; onze voorouders riepen hem aan in hun verdedigingsstrijd tegen de Romeinse agressors: Wodan was, is en blijft de God van de Liefde. Nooit zette hij de mensen tot oorlog aan; dat heeft de mens altijd zelf gedaan (en meestal Wodan/God de schuld gegeven).<blockquote>Als hij echter ten strijde trok, leek hij afschrikwekkend in de ogen van zijn vijanden. Dat kwam doordat hij de kunst verstond om op velerlei wijze van uiterlijk en gedaante te veranderen, al naar hem zinde. Ook kon hij zo vlot en goed praten dat een ieder die ernaar luisterde, dacht dat alleen dat de waarheid was. Hij zei alles in versvorm, zoals dat heden nog in de dichtkunst gebeurt. Hij en zijn priesters heten ‘versmakers’, want zij zijn in de noordse landen met die kunst begonnen (''Proza Edda, Gylfaginning, 8)''.</blockquote>Odin is verwant aan andere [[Indo-Europese religie|Indo-Europese goden]] zoals [[Indra (mythologie)|Indra]] en [[Zeus]]. Maar bij de oude Noordse volkeren was er geen echte priesterstand, zodat de [[stand (maatschappelijk)|stand]] of [[Kastenstelsel|kaste]] van edelen (en krijgers) de hoogste was. Daarom zou hun oppergod ook als god van de oorlog dienen en was die rol niet voor een ondergeschikte zoals [[Mars (god)|Mars]] bij de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] weggelegd. Volgens [[Georges Dumézil]] heeft oorlog alles gekleurd en ingepalmd in ideologie en praktijken van de Germanen.

In deze periode kwam de eenogige Odin vermoedelijk als oppergod in de plaats van [[Týr]], volgens de [[Romeinse Rijk|Romeinen]] de [[hemelgod]] van de Noord-Europese volkeren. Ook Tyr was een [[oorlogsgod]], maar Odin bezielde de fanatiekste krijgers. Hij kon mannen in een staat van [[razernij]] brengen, zodat ze nergens bang voor waren en geen [[pijn]] meer voelden.<blockquote>Odin kon bewerken dat zijn vijanden in de slag blind, doof, of van angst vervuld werden, en dat hun wapens net zo scherp werden als bezems. Zijn mannen vochten zonder harnas en gedroegen zich als dolle honden of wolven, beten in hun schilden, waren sterk als beren of stieren. Ze doodden mensen, en vuur noch ijzer konden hen schaden. Zoiets wordt [[berserker]]woede genoemd ''(Proza Edda, Gylfaginning'', 9).